Forum na temat przemocy w rodzinie

[Echnaton]

Czytałem artykuł w "Wyborczej"...opowiadał dużo o pewnej dziewczynie...od razu pomyślałem o Tobie....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[maras]

[agnieszka1970]

...

[Echnaton]

To Ty decydujesz co w Twoim życiu jest ważne a co tylko dodatkiem do życia. Nikt za Ciebie nie podejmie takiej decyzji....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[Agori]

[Menace]

Wiecie co... Zalozylam ten temat juz jakis sporawy czas temu. Mialam pewna mala nadzieje ze mi "przejdzie", ze bede w stanie choc troche zapomniec. Przez ostatnie 2 miesiace okolo jestem totalnie "odcieta" od mojego oprawcy i powiem Wam ze wcale nie jest mi lepiej. Pojawiaja sie w glowie pytania na ktore wciaz nie potrafie znalezc prawidlowej, jasnej, jednej odpowiedzi z którą mogłabym sie pogodzic w zupelnosci. Chodzilam kiedys na terapie, ale chyba jest bezskuteczna. I wiecie do jakich wniosków doszlam? Ze nigdy, przenigdy przed tym nie ucieknę. Ze zawsze bedzie sie to za mna ciagnelo, wracalo jak bumerang nawet w chwilach gdy pozornie jestem "bezpieczna" i niczego mi do szczescia nie brak. I nie mowcie ze mam zmienic terapeutę, po prostu chcialam sie podzielic z Wami anonimowo moja refleksja, bo podobno lepiej czasem to z siebie wyzucic niz wciaz dusic. Mam tez pytanie do innych osob, ktore przezyly to, co ja (wiadomo ze nie ma 2identycznych historii, ale chodzi mi o kazdego kto tak bardzo kto ciepial psychicznie)... Braliscie kiedys jakies tabletki od psychologa/psychiatry na depresje? Ja je dostałam i boje sie ze mnie "ogłupią". Jestem na dosc ciezkich dziennych studiach i musze miec "swieży" umysl kazdego dnia..Jak to wkoncu z tym "zapominaniem" u Was?
_________________
Feeling you, fearing you...

[agnieszka1970]

tu chyba nie wolno pisać o lekach?
Ale się wyłanie jak zawsze...
Czyli tej nowej generacji leki nie ogłupiaja a tej starszej no cóż trochę na początku brania można się dziwnie czuć i być śpiącym.

[dynamika]

[pysia]

...nigdy, przenigdy przed tym nie ucieknę. Ze zawsze bedzie sie to za mna ciagnelo, wracalo jak bumerang nawet w chwilach gdy pozornie jestem "bezpieczna" i niczego mi do szczescia nie brak...
Menace, człowiek nie jest tablicą z której można wszystko wymazac i od nowa zapisać, dlatego to co przeżyliśmy staje sie częścią nas.
Ktoś wcześniej fajnie napisał,że to co przeżył(to g....)zamienił na nawóz na którym wzrasta.I to jest świetna metafora!

[Menace]

Wiadomo, ze zetrzeć nie. Ale mozna "podreperowac" psychikę. Częśc tego zła zmienic w dobro, wypelnic tą pustkę. I na tym polega moje pytanie : czy da sie ja wypelnic? Sprawic by te wspomnienia nie przynosily tyle bólu i łez za kazdym razem gdy sie to wspomina. Wydaje mi sie jednak ze to jest nieosiągalne. Tego co złe na pewno nie da się zapomnieć. I wyroku Sądu nie zrekompensują ani mnie ani innym cierpienia. Cholera, czy to wszystko musi byc tak trudne?!
_________________
Feeling you, fearing you...

[pysia]

tak to jest cholernie trudne i to jest cholerna niesprawiedliwość!
Odpowiedź na pytanie brzmi TAK.Nadchodzi taki czas,że każde wspomnienie tego co sie działo nie powoduje potoku łez.Przychodzi taki moment,że dotyka się tej rany delikatnie i okazuje się,że ona juz nie krwawi tak bardzo jak wcześniej. A z czasem, choć na początku było sie pewnym,że to nie możliwe, takie doświadczenie może powodować,że jest się dumnym,że dało się radę.
Zdanie:"czas leczy rany"jest w pewnych momentach życia strasznie denerwujące(zwłaszcz gdy jest sie na początku).Według mnie lepiej i prawdziwiej brzmi:"czas nie leczy ran ale z czasem można się nauczyć z nimi żyć"
Pozdrawiam