Forum na temat przemocy w rodzinie

[maras]

nie. Napisałem bardzo ogólnie bez kierunkowania .

Lecz czasem warto zastanowic się nad "głębią" tematu i czy możemy brnąc w wyznaczonym przez autora kierunku ... czy nie za wcześnie...

warte przemyślenia.
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[Mała JA]

Napisałam tu bo nie uzyskałam nigdzie indziej pomocy. Problemy z moim synem zaczęły się kiedy miał ok 7-8lat, od ponad 10 lat szukam pomocy. Zdecydowałam się tu napisać, bo on za chwilę będzie pełnoletni, a ja się boję o niego, że zrobi coś złego. Bardzo go kocham.
Nie jest dużo sam, bo chodzi do szkoły i na praktyki, a potem przyjeżdża do mnie do pracy. W domu jest sam rano i wieczorem, czasem w weekendy. Nie zawsze tak było, ja dopiero od pół roku tak pracuję. Zawsze pracowałam tak żeby na ich przyjście ze szkoły być już w domu. Bo moje dzieci to cały mój świat.

[agnieszka1970]

A Ja myślę o tym ADHD z tego co wiem są różne postacie tego schorzenia i w równy stopniu się uaktywniają ale przewanie problem zaczyna być widoczny w wieku którym podałas czyli kiedy dziecko rozpoczyna naukę szkolna...
Osobiście znam z większych dzieci 2 chłopców z tym schorzeniem jedne ma 16lat i obecnie jest od 3miesięcy w szpitalu psychiatrycznym za napad z nożem..-na własną rodzinę. Drugi 17 i uwierz mi jak potrze na zachowanie tego chłopaka też bym powiedziała że jest psychopata gdyby nie diagnoza i u tego chłopaka zdiagnozowagl ADHD półtora roku temu w warszawie... Tam w warszawie jest centrum dla dzieci z ADHD chyba jedyne w polsce które skupić się tylko na tym problemie i jest przy szpitalu psychiatrycznym jak znajdę namiary to mogę ci je podać....

[agnieszka1970]

Polecam Ci przeczytać książkę 'Nadpobudliwosc psychoruchowa u dzieci' autor:Tomasz Wolańczyk. A jeśli cię interesuje to adres do Klinika Psychiatri Wieku Rozwojowego AM w Warszawie ul.Marszałkowska24,spróbuj znaleść tam telefon i umówić się na wizytę....

[pysia]

Mala Ja
Tutaj naprawdę trzeba dobrego fachowca.
Na pewno przeczytałaś wiele książek(i jeśli masz ochotę, możesz czytać dalej)ale, jak sama piszesz nie znajdujesz skutecznego rozwiązania.
To co napisałąś o tym,że dorosłym terapia może podpowiedzieć jak manipulować to jakaś straszna bzdura.Brzmi to jak zdanie wyciągnięte z kontekstu, które ma pomóc Ci nie podejmować terapii.
Moją wskazówką jest kontakt ze specjalistami w jednym z ośrodków, które polecił Maras i podjęcie terpii poprawiającej komunikację między wami(Tobą i synem).To też pomoże w uczeniu Twego syna empatii(co zasugerował Dynamika).
pozdrawiam

[Marchewka34]

Czesc Mala Ja
Skontaktowalam sie z Pania ktora kiedys takze wiele czasu poswiecila na zdiagnozowanie zachowan swojego syna. Nawet aby go lepiej zrozumiec wybrala sie na kolejne studia ,resocjalizacje
Oto co mi odpisala:

"O wiele łatwiej jest diagnozować (i później działać), w sytuacji, gdy dziecko nie jest pełnoletnie. Ja na początek zgłosiłam się w Warszawie na Uniwersytet dla Rodziców (przy ul. Raszyńskiej - widziałam, że prowadzą teraz porady on-line). U nich chodziłam na warsztaty dla rodziców (później zresztą robiłam u nich staż).

W sytuacji dziecka dorosłego, dobry ośrodek warszawski to CEL przy ul. Rakowieckiej (?). Oni prowadzą zajęcia dla rodziców dorosłych dzieci, nawet tych po 30-tce. Jak potrzeba, to się dowiem - i Ci jutro napiszę.

Ważne jest że przy rysie psychopatycznym (niekoniecznie czystej psychopatii i socjopatii, takiej przestępczej) trzeba umiejętnie postępować, żeby po pierwsze samemu być bezpiecznym, a po drugie, żeby ew. wywołać jakiś postęp.

Bo psychopatię definiuje się jako niedorozwój uczuć wyższych. Co oznacza, że w każdej chwili rozwój może ruszyć. Genialną sprawa jest np. zakochanie, które często jest w pełni skutecznym lekarstwem."

Pozdrawiam Ewa

[dynamika]

[Mała JA]

[pysia]

Mala Ja
Zrozumieć syna, pomóc mu- to również pomóc sobie.To bardzo dobry kierunek
To dobrze,że chcesz działać od razu-no bo na co tu czekać-pamiętaj jednak,że nie musisz się spieszyć.
Terapia to pewien proces.Może sie być tak,że wystarczy na to rok(to sprawa indywidualna) może byc też tak,że poprawa będzie postępować powoli i zajmie to lata.Jeden i drugi sposób jest dobry.
Naczelna zasada jest taka,że zmienić drugą osobe możemy tylko zmieniając siebie.Nawet gdy Twój syn skończy 18 lat , jako jedo matka będziesz dla niego najważniejszą osobą na świecie.Tak po prostu jest(nawet jeśli on temu zaprzecza swoim zachowaniem).
Zmieniając swoje podejście czy zachowanie dajesz dziecku niewerbalny komunikat.To skutkuje, nawet gdy dziecko ma 30 lat
pozdrawiam i życzę wytrwałości