Forum na temat przemocy w rodzinie

[armar]

To mój pierwszy post i prawdę mówiąc dość pobieżnie przeszukiwałem forum.

Mam pytanie w temacie możliwości prawnej lub choćby psychologicznej pomocy dla ofiar Niebieskiej Linii w Krakowie.

Moja historia w skrócie.
Szczególnie dobrze nam się nie układało, gdyż zamieszkaliśmy u teściowej. Po jakimś czasie żona znalazła sobie kochanka (moja praca na popołudnia i noce przyczyniła się niejako do tego). Gdy życzliwi zaczęli donosić, to nie spodobało mi się to i wprost powiedziałem do niej "na forum nie używamy wulgaryzmów" (nadal nie znam słowa określającego puszczalską żonę), a nawet dostała policzek (nigdy nie używałem przemocy, ale stało
Pomyślałem jednak, że może jej przejdzie i zaproponowałem poradnię rodzin. Nie zgodziła, więc złożyłem pozew o rozwód, by jej uświadomić konsekwencje i trochę postraszyć.
Niestety moje informacje o rozwodzie prawdopodobnie zadziałały na nią negatywnie i jesteśmy po rozwodzie.
Zgodziłem się na rozwód bez orzekania o winie, gdyż mi obiecała, że nie będzie mi utrudniać kontaktów z dziećmi.
Moja ex małżonka jest osobą głęboko wierzącą i praktykującą (zaczęliśmy razem chodzić przy okazji wstąpienia do oazy), więc uznała, że dobrze będzie, gdy pójdzie do ślubu kościelnego z nowym mężem (zamiast wystawić suknię ślubną na allegro, to stwierdziła, że jeszcze się przyda...).
Co prawda u zamieniłem wiarę na wiedzę i tak naprawdę nic by mi się nie stało, gdybym nakłamał w sądzie kościelnym, że byłem osobą niewierzącą wstępując w związek małżeński, ale nie lubię kłamać, więc tego nie zrobię.
Moja ex małżonka wymyśliła więc sobie, że jak będzie miała orzeczenie sądu, że byłem złym mężem i ojcem, to unieważnienie rozwodu kościelnego dostanie bez problemu.
Zgłosiła więc na Policji sprawę o znęcanie się fizyczne i psychiczne nad nią i trójką dzieci i ruszyły tryby Niebieskiej Linii...
Po pierwszym wyroku uniewinniającym mnie od zarzutów z art 207 była apelacja (Prokurator pisała, że niby sędzia jest głupi i nie wezwał świadka o którego Prokurator jednak nie wnosiła), później druga sprawa, która zakończyła się wyrokiem skazującym. Dziś idę odebrać uzasadnienie wyroku z kancelarii adwokackiej, bo tak naprawdę zrozumiałem tylko tyle, że jestem jednak winien i mam przez rok czasu siedzieć w więzieniu.
Nie bardzo wiem za co mam siedzieć, gdyż nigdy żony nie uderzyłem (nie licząc policzka), nie mówiąc już o biciu, szarpaniu, znęcaniu się psychicznym i innych zarzutach jakie wraz z jej matką na mnie wymyśliły.
Zaczynam podejrzewać, że mój obrońca stara się dobrze prowadzić sprawę na tyle, by nasza znajomość jak najlepiej kwitła finansowo, czego nawet nie mam jak sprawdzić, bo na prawie się nie znam.
Wydaje mi się jednak dziwne, że sąd może wydawać wyroki skazujące w sytuacji, gdy nie ma żadnych świadków mogących potwierdzić wymysły ex-małżonki natchnionej przez chorą na zespół paranoidalny jej matkę.
Po wyroku uniewinniającym moja sytuacja prawna o tyle się zmieniła, że doszedł jeden świadek, która zeznała, że nigdy nie widziała mojej żony osiniaczonej, pobitej, płaczącej, czy w jakiś inny sposób wskazującej na bycie ofiarą bestialskiego męża. W rewanżu ex-małżonka uświadomiła sobie, że 8 lat wcześniej była regularnie gwałcona, co sędzina łyknęła jak tabletkę wzmacniającą wymiar kary wypluwając przy tym, że akt oskarżenia sprzed 2 lat gwałtów nie dotyczył.
Co dość zabawne - podczas składania zeznań przez ex-żoneczkę był biegły psychiatra, który twierdził, że nie potrafi określić jej zaburzeń i potrzebuje ją wziąć na badania, ale ona powiedziała, że na żadne badania nie pójdzie. Tylko raz miała do czynienia z psychologami w ramach mediacji, którym oświadczyła, że dzieci nie potrzebują ojca, by były dobrze wychowane, czego ona jest dowodem (ex-teściowa pobiła i wyrzuciła męża, gdy ex-żona miała 2 latka i później żaden facet nawet nie próbował się do niej zbliżać) i na tym przerwała mediacje.
Co prawda sędzina jako wzorowemu obywatelowi i rodzicowi dała szanse na uniknięcie odsiadki dając wyrok w zawieszeniu, ale jest niemożliwe, bym nie chciał się widzieć z dziećmi, co z pewnością wykorzysta ex-małżonka do pozbycia się mnie na rok...
Pozbycie się mnie jest jej to potrzebne, bo wtrącam się w jej sposób wychowywania dzieci, czy raczej braki w wychowaniu.
Mam niby wyrok rozwodowy, w którym jak byk stoi w jakich dniach mam się widywać z dziećmi, ale w sądzie ex-żoneczka zgadzała się, bym po dzieci przychodził, ale tylko krowa nie zmienia poglądów.
Tak więc któregoś pięknego popołudnia Policja wyprowadziła mnie z mieszkania dzieci na ich oczach, pomimo, że w ręce trzymałem jak tarczę wyrok w którym jak byk stoi, że w soboty i w niedziele mogę w tych godzinach mam się z dziećmi widzieć.
Słyszałem, że Konwencja Praw Dziecka w Polsce obowiązuje, ale dla Policji ważniejsze jest, że właściciel mieszkania sobie nie życzy. Skarga na działania Policji zaskutkowała sprawą o zarządzenie kontaktów z dziećmi, ograniczeniem władzy rodzicielskiej matce i wyznaczenie kuratora.
Kurator już któryś z kolei miesiąc jest chory, a szkoła mnie prosi o podanie namiarów na niego, bo jedno z dzieci się zachowuje tak, że wytrzymać nie mogą.
Mamusia oczywiście reaguje na uwagi dyrekcji szkoły i oferuje szkole wizyty a to kuratora, a to sanepidu (stołówka), itd...
Raz się przyłożyła do wychowania syna zbyt szybko, tak, że sprzączką paska walnęła go w głowę aż do krwi. Uznałem, że skoro musi paskiem, to trudno, ale sprzączką w głowę to zbyt wiele. Napisałem więc donos na matkę dziecka. Prokuratura się zajęła sprawą i przyjęła wyjaśnienia matki, że donos to jest moja złośliwość, bo ona nigdy w życiu dziecka paskiem nie uderzyła, a jak szybko wyciągała pasek ze spodni, to gdy się syn nawinął to przypadkiem mu rozcięła skórę na głowie. Napisałem więc pisemko, że trzeba być naprawdę durnym prokuratorem, by myśleć, że pasek ze spodni wyciąga się tak, by sprzączkę przeciskać przez szlufki, zamiast złapać za sprzączkę i wyciągać pasek bez oporów. Prokurator był nieugięty, więc ponowne odwołanie i w sądzie przedłożyłem pismo z RODK w którym jak byk stoi, że dziecko się skarży, że matka często bije je paskiem. Sędzina oddaliła z braku dowodów.
Tak więc niby jestem ojcem, który ma prawo "widywać się z dziećmi bez ograniczeń" (RODK), który ma wyrok wyznaczający MINIMUM widzeń, który nie ma ograniczeń władzy rodzicielskiej, a jednak z dziećmi się widywać mogę wówczas, gdy matce tak jest wygodnie.
Dodatkowo moje widzenia z dziećmi są wykorzystywane do przedstawiania mnie w sądzie jako potwora (który np. daje klapsa synowi ciągnącemu siostrę za włosy), co sprawia, że zamiast radości z rzadkich kontaktów z dziećmi odczuwam lęk przed pójściem na przystanek - takie miejsce uznała za odpowiednie do ich odbierania, by mnie jej nowa teściowa nie zobaczyła i bym nie próbował się od jej nowego męża dopytywać o dzieci.
Nie wiem co dalej robić, bo choć z zarobków po przelaniu alimentów mi coś zostaje, ale kobieta z którą próbuję założyć nowy związek wcale się nie cieszy ani z alimentów (których kwotę dobrowolnie podniosłem myśląc, że coś to zmieni w kontaktach z dziećmi), ani z ciągłego płacenia adwokatowi (raptem 10 tysięcy na razie mnie to kosztowało, ale zawsze to pieniądze za które wolałbym dzieciom coś kupić, a nie dbać o dzieci adwokata). Na razie się nie skarży wprost, ale często płacze gdy mam pójść na kolejną rozprawę, co nie wróży za dobrze, a nie wiem co mam jej obiecywać... Dokumenty zawierające zeznania obu pań jednoznacznie wskazują na to, że próbuje sobie ułożyć życie z kryminalistą.

Wiem, że komuś to co piszę wyżej może się wydawać nieprawdopodobne - mam zamiar zeskanować dokumenty i wrzucić gdzieś na stronę, bo w sumie zebrało mi się kilka teczek tego, a może ktoś będzie chciał wykorzystać materiał do pracy z psychologii?
Zacząłem też pisać opowiadanie (kawałek tutaj), ale ostatnio straciłem zapał do życia, a co dopiero do pisania.

Tak więc jeśli w Krakowie można się gdzieś zwrócić o pomoc, to bardzo proszę o namiary.
_________________
Pozdrawia Marek

[robertb]

[quote="armar"]
Mam pytanie w temacie możliwości prawnej lub choćby psychologicznej pomocy dla ofiar Niebieskiej Linii w Krakowie.
quote]

Oj Marku...na tym forum takiej pomocy w twojej sprawie nie dostaniesz...jestes sprawca nieszczesc waszej rodziny i tyle..
na pw zapraszam
da sie cos z tym zrobic
nie pekaj

[Fifiola]

Robertb, nie przesadzaj.
Marku, pomyślimy co jeszcze można zrobić w Twojej sprawie.
A na razie poczytam sobie opowiadanie

[robertb]

[Fifiola]

Generalnie używam myślenia w większości momentów swojego życia. I nie udzielam rad bez przemyślenia i ewentualnej konsultacji. Uważam, że to konieczne w tym przypadku.
Pozdrawiam

[robertb]

a z kim sie bedziesz konsultowac? jesli to ie tajemnica

[Fifiola]

A choćby z innymi profesjonalistami z forum

[robertb]

[Echnaton]

Dla Twojej wiadomości - Fifiola jest psychologiem, do tego znającym sie na przemocy, w dodatku biegłym sądowym. czy zasługuje na tutuł profesjonalista?

A wracając do sprawy to....Jesli jest jak napisałeś to...trudna sztuka. Kiedys pracowałem ze sprawcą to znaczy niby sprawcą bo skazanym przez sąd, ale w nim widiząłem raczej pokrzywdzonego. W dodoatku wyrok juz był prawomocny i waściwie nic nie mogłem zrobić. Skierował go do mnie mądry kurator, który nie umiał dostrzec w nim groźnego bandyty.
Dopóki nie zostałes skazany prawomocnym wyrokiem jestes niewinny. Najgorsza sprawą w tej całej historii jest sytuacja dzieci. Maleńkei istoty rzicone na żer dorosłych, któyz nie umieja poradzic z własnymi emocjami. Żona ma prawo do tego aby Ciebie nie widziec, Ty masz prawo widziec dzieci zgodnei z postanowieniem sądu, zona nie musi widizęc siebie w swoim domu, Ty masz prawo do widywania dzieci.
Nie rozwiażesz tej sprawy tak łatwo. Myslę, ze na stronei głównej Niebieskiej Linii znajdziesz wiele forum pomocy dla osób pokrzywdzonych. Krakó to duże miasto, możesz skorzystac w miejscu gdzie ci najbliżej albo najwygodniej.
Nie miej pretensji do sądu, sąd orzeka na podstawie dowodów i swiadków, nawet takich, którzy nie do końća mówia prawdę.
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[armar]

Ex-żona zeznała, że skakałem jej po brzuchu gdy była w ciąży.
Zastanawiam się, czy z medycznego punktu widzenia jest możliwe, by skakakanie po brzuchu kobiety będącej w 6 miesiącu ciąży mogło w żaden sposób nie wpłynąć na jej zdrowie i na zdrowie dziecka?

Oczywiście nie robiłem sobie z brzucha żony trampoliny, ale sąd w uzasadnieniu wyroku napisał, że takie fakty "ustalił" - stąd moje pytanie by ewentualnie powołać biegłego, który by ustalił, że nie jest możliwe urodzenie zdrowego , nieuszkodzonego dziecka po takim skakaniu.
Pomijam już fakt, że żonie skakanie po jej brzuchu musiałoby się na tyle podobać i sprawiać jej przyjemność, że nikomu o tym nie powiedziała przez 7 lat i dopiero po rozwodzie, gdy zaczynam sobie życie układać od nowa, to nagle jej zaświtało takie zdarzenie w głowie, co dla sędziny jest wiarygodne i logiczne.

Ciekawi mnie też fakt, że za klapsa danego dziecku w pupę jestem oskarżony z art 217par1 KK. To już tak jest, że nie wolno dziecku krzywdzącemu drugie dać klapsa?
_________________
Pozdrawia Marek

[kulerzynka]

[Leia]

kulerzynka,
dzięki za to co przed chwila napisałaś

[armar]

[kulerzynka]

[armar]