Forum na temat przemocy w rodzinie

[arletusia]

[mgrabas]

skoro przedstawiłaś Mężowi swoje stanowisko i to nie dotarło, trzeba wyzwolić z toksycznego środowiska i ratować się...
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[malina374]

Może Ci pomóc specjalista czyli psycholog,terapeuta.Służymy radą,ale nie receptą na rozwiązanie problemu..... Powodzenia

[flowerek]

arletusia, zauważyłby twoje odejście.Płakałby jak bóbr abyś tylko została. Byłoby dobrze może tydzień a potem.... znów to samo.To jak błędne koło.
Rozumiem jak trudno podjąc decyzje , jak wciąż się liczy ,że on powie kocham, jak żebrze się o taką maciupinkę uczucia. Rozumiem jak wciąz się ma nadzieje,że on zrozumie, że obiecał i teraz będzie inaczej, lepiej.
Tylko,że to nasze oczekiwania i być może jego słowa, puste obietnice.
Czepiamy się tych obietnic jakby to była lina ratująca życie.
A to nawet nie jest cieniutka niteczka.
To jest wielkie nic.
I do Ciebie należy decyzja czy będziesz chciała, miała odwagę przerwać to koło.
Wiem jakie to trudne. Ale można.Zobacz ile osób to zrobiło.
Spójrz na gigi, kaszcze, hekę i wiele innych osob tu obecnych.
Pomyśl w taki sposób - gdyby na ulicy podszedł do ciebie obcy człowiek i wyzwałby ciebie, wyzywał od wariatek, debilek, szmat, nienormalnych itd. co byś zrobiła? pozwoliłabyś się poniżać.?
Gdyby ten sam mężczyzna nie widząć z twojej strony zdecydowanej reakcji codziennie czekałby na ciebie aby ci ponownie naubliżac, jeżeli zatrułby ci życie swoim zachowaniem, jeżeli zaczełabys się jego bać co byś zrobiła,? Nic ? Dałabyś się poniżać?
Albo inaczej , gdyby tak jak twój mąz zachowywałby się wobec ciebie twój ulubiony sąsiad znosiłabyś takie jego zachowanie? zapraszałabyś go do swojego domu.?A gdyby jeszcze ten sąsiad codziennie przychodził i nie tylko wyzywal ciebie ale i wrzaskiem wymuszal abyś zapłaciła mu za energię, dała mu jeśc, wyprała skarpetki? pozwoliłabyś na to?dalej byś go lubiła?Czekałabyś z radością na jego wizyty?Nazywałabyś go swoim przyjacielem?Myśłałabyś o nim jako swoim ulubionym sąsiedzie?Czy też chciałabyś uwolnić się od takiego sąsiedztwa nawet przy pomocy innych osób?
Jeżeli nie pozwałamy abcy ludzie nas poniżali to dlaczego pozwałamy aby bliscy nam ludzie to czynili?Bo czasami powie,że kocha? Tylko czy naprawdę kocha? Przecież jak się kocha to o ukochaną osobę się troszczy i stara się nie sprawić jej bólu.
Więc czy naprawdę kocha?
Odpowiedz sobie .
I pamiętaj, nie jesteś sama.Masz tu przyjaciół i zawsze mozesz skorzystac tez z pomocy terapeutów.

[arletusia]

Wielkie dzięki za słowa otuchy dla Was wszystkich, naprawdę lżej mi się robi na duszy, kiedy czytam Wasze posty. Macie rację , jeśli sama nie podejmę decyzji i nie zakończę toksycznego związku, nic tak naprawdę się nie zmieni mimo obietnic i przeprosin ze strony męża. W piątek przepraszał, już dałam się na to wszystko nabrać, już zaczynałam się naiwnie cieszyć, a w niedzielę już mnie wyzywał. Będę walczyć o godne życie dla siebie i dzieci, bo wierzę, że na takie zasługuję. W środę mam wizytę u psychologa. Chcę wrócić do normalności

[malina374]

Super!Gratuluję decyzji

[flowerek]

I uwierz,że wrócisz.
"Najtrudniejszy jest pierwszy krok".
A Ty już go zrobiłaś.

[arletusia]

A powiedzcie, dlaczego on wraca? Ja do tej pory myślałam,że przychodzi po awanturze, bo mu na mnie zależy... ale to chyba złe myślenie, prawda? Dlaczego to takie błędne koło? Czemu on nie potrafi także tego przerwać i odejść, skoro tyle już krzywd?

[mgrabas]

myślę, że wraca z wielu powodów
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[arletusia]

Z jakich powodów??
_________________
arletusia

[flowerek]

arletusia, a dlaczego on ma przerywać to koło? Przecież on nie widzi nic złego, jemu jest dobrze tak jak jest, ma zaspokojone swoje potrzeby.
To Tobie jest źle, to Ty nie wiesz jak żyć, to Ty masz ochotę krzyczeć, to Ty płaczesz, Ty czujesz ból, rozpacz.To Tobie pęka serce i dusza.Nie jemu.
Więc dlaczego on ma cokolwiek zmieniać?
Czy jemu na Tobie zależy? Nie wiem.Wiem jednak,że staram się nie krzywdzić nikogo a już szczególnie bliskich mi osób, bo ich kocham i staram się aby nie płakali przeze mnie.
Wiem jak boli takie "odkrycie' ,że on mnie nie kocha, że jemu na mnie nie zależy.Ze jest ze mną nie dla mnie ale dla siebie , tylko dla siebie.
I wiem jak trudno wyrwać się z takiego kręgu.Sama próbuję tego od dawna.
Dla mnie wzorem są obecne tu osoby które wyszły z przemocy,Mówię sobie -one dały radę to i ja dam radę.
I Tobie też życzę takiej siły jaką one mają.

[arletusia]

A TY, flowerek, długo już walczysz?? Czy chodzisz an terapię czy też próbujesz sama wyzwolić się od tyrana?

[flowerek]

Napisałam się i mi zjadło.
Więc teraz króciutko.
Arletusia, długo, o wiele za długo.
Ale bez terapii tkwiłabym w martwym punkcie, sama jak martwa, przestraszona, reagująca na każde jego spojrzenie, na jego zaciśnięte usta. Dzisiaj już tego we mnie nie ma.
Oprócz terapii czerpię siły z obecności tutaj, z osób tu obecnych.Biorę ile się da.Powtarzam sobie " spójrz na nie, dały radę i ty dasz radę."
Patrzę na gigi, Lulkę, hekę, kaszcze i wiele , wiele innych.
Wiem,że zawsze jest Echnaton, maras,że pomogą.
I wiem,że zawołam , poproszę a otrzymam pomoc, wsparcie i tutaj i na terapii
Echnaton i inni powtarzaja jak mantrę - terapia, terapia, terapia.
I to prawda.Dzisiaj ja też powtarzam za nimi - terapia.
Najpierw trzeba zadbać o siebie, odzyskać siły.Dlatego - terapia.

[arletusia]

Ale ja nawet nie wiem, do kogo się zwrócić dziś chciałabym się umówić z psychologiem, którego odwiedzałam jeszcze kilka miesięcy temu. Ta pani jednak przyjeżdża do naszej mieściny rzadko i czasem trudno się do niej dostać. Na dodatek ona próbowała mi powiedzieć, że powinnam być z nim, że on jest chory i że gdybym chciała, to już dawno bym go zostawiła, że trzeba mu jakoś pomóc. Dała mi nadzieję, że będzie lepiej, ale nie zmieniło się nic. On unika wizyty u specjalisty, obiecuje, że pójdzie, kiedy do wizyty jeszcze dużo czasu, ale gdy zbliża się termin, wymyśla problemy i w rezultacie nie idzie. Nie wiem, dlaczego nie rozpoznała, że mąż stosuje wobec mnie przemoc. Przecież opis całej sytuacji jasno na to wskazywał. Boję się, co powie mi dziś. O ile się dostanę.

[flowerek]

arletusia, kilka lat temu też trafiłam do podobnej psycholog jak ty.
zamiast pomóc, pogrążyłam się w dalszej niemocy.potem doszłam do wniosku,że ona tylko "odwalała" swoją pracę.
też mieszkam w małej miejscowości.
Przez jakiś czas dojeżdżałam na terapię do Gdańska. teraz mam na miejscu.
Poszukaj w swoje okolicy a nawet i mieście Ośrodka Interwencji Kryzysowej.
I umów się tam z psychologiem.Masz zagwarantowaną pełną dyskrecję.
Tam albo on sam albo wskaże ci miejjscie gdzie mogłabyś odbyć terapię.
Osobiście uważam,że terapię mogą prowadzić tylko terapeuci, którzy mają pojęcie o przemocy.Bo inaczej mogą narobić więcej szkody.
Terapię prowadzą też Centra Interwencji Kryzysowej i Ośrodki Terapii Uzależnienia i Współuzależnienie.
Ja jak szukałam wpisałam w google terapia przemoc i podałam nazwę miejscowości, która mi odpowiadała.
I tak znalazłam.
Na początku wstydzilam się chodzić na terapię u nas, potem doszłam do wniosku,że to jednak uciązliwe dojeżdzać 40 km i poszłam do nas.
A jeszcze jedno- nie każdy terapeutka musi ci odpowiadać. ja pytałam jakie ma doświadczenie w terapii osób z przemocą. To tak jak lekarz tylko,że lekarz dusz.
Jak chcesz się poddać operacji, to szukasz dobrego chirurga i nie poddajesz sie operacji np. u internisty.
A jeden i drugi na pieczątkę ' lekarz medycyny'.
Powodzenia