Forum na temat przemocy w rodzinie

[Maketaton]

To dobry pomysł, że pójdziesz się zarejestrować, to potrwa chwilkę, a dostaniesz zaświadczenie, że jesteś ubezpieczona i nie będziesz w kolejnej kwestii od niego zależna. Zobacz, coraz więcej jest przestrzeni tylko Twojej. Buduj siebie i poznawaj siebie, bo przez kawał życia byłaś "kobietą przy mężczyźnie". A teraz jesteś coraz bardziej niezależna.
Jasne, że to trudne, przez co przechodzisz, ale pomyśl, jak jemu lód kruszy się pod stopami, jak próbuje Ciebie wepchnąć w stare schematy, nie da Ci zaświadczenia.On się boi zmian, które zachodzą w Tobie i tego, że okazujesz się silną istotą.
Trzymaj się Marianno i działaj, bo może już jest bliżej końca niż Ci się wydaje.
_________________
"Nadzieja jest ryzykiem, które trzeba podjąć"

[marianna]

Maketaton, oby Twoje słowa okazały się prawdą, chciałabym bardzo zakończyć ten etap życia....bo jeszcze trochę spraw przde mną.

Czy ON się boi zmian, tego nie wiem.... ale pamiętam z dawnych lat że zawsze miał pretensje gdy byłam inna mocniejsza i dobrze dajaca sobie radę....więc może i tak jest, czuje zmiany które nie podobają mu się.

Ech, ciężko ....ale iść dalej trzeba.

[Maketaton]

Nie pisz Marianno, że trzeba. Patrz na to, jak na możliwość, jak coś, co po tylu latach robisz dla siebie, żeby czuć się lepiej ze sobą i w swojej skórze, żeby znaleźć spokój.
Chyba warto powalczyć o to, co cenne i o to, jak TY chcesz żyć.
Ściskam!
_________________
"Nadzieja jest ryzykiem, które trzeba podjąć"

[marianna]

Znowu mam doła, jestem tak bardzo już zmęczona, zmeczona wszystkim, jakoś nie mogę dac sobie sama rady, pustka w głowie pustka wszedzie
Czy ja kiedykolwiek wyjdę z tego, zaczynam watpić

Brak mi juz wiary , brak mi sensu celu i radości , co wyjdę wdrapię się choć troche wyżej znów wpadam w dół
Co za życie, co ma sens, tak bardzo brak mi sił

[Maketaton]

Marianno, ja wiem, że to zabrzmi banalnie,ale wtedy gdy jest Ci źle, staraj się nie poddawać złym myślom, wyobraź sobie siebie za rok, za dwa, czy to, co teraz jest takie ważne, takie istotne, będzie takie dla Ciebie dwa lata starszej? Uśmiechnij się do siebie, wyjdź na spacer, nakarm bezdomnego kota, zrób coś dla siebie , popatrz na chmury, jeśli wierzysz, to wyobraź sobie, że tam jest ktoś większy od Ciebie, ktoś kto kocha, rozumie. Posłuchaj, jak budzi się wiosna, jak ptaki tęsknie śpiewają. Bądź dla siebie dobra i częściej uśmiechaj się, mów sobie dobre rzeczy przed lustrem. Oddychaj świadomie, w Internecie można znaleźć różne relaksacyjne melodie, które na chwilę chociaż przenoszą nas do spokojnych i dobrych krain.
Piszę to wszystko, bo to są drobiazgi, ale one ochronią Cię przed smutkami,nie jest i nie będzie cały czas źle. Tak, jest teraz trudno, ale nie poddawaj się złym myślom. Dbaj o siebie.
_________________
"Nadzieja jest ryzykiem, które trzeba podjąć"

[marianna]

Dziś po kilku miesiącach myślenia czy to zrobić, złożyłam w Prokuraturze zawiadomienie o przemocy, dalej gdzieś tam głęboko w sobie boję się co będzie , jakie dla mnie konsekwencje tego czynu, trudno stało się najwyżej będzie zle.

[ja44]

Jesteś odważną, silną kobietą

[basia-aa]

Marianno, tylko teraz nic nie wycofuj. Prosto do celu, do uwolnienia się. Tutaj już nie ma powrotu i nadziei, że facet się zmieni. Konsekwetnie, to nie on teraz boi się, a nie Ty.
Powodzenia i siły

[marianna]

Basia-aa, nie.. nie wycofam niczego, choć jak dostanie wezwanie to pewnie wtedy zacznę się bać.
A najgorsze jest to ,że wezwanie bedzie z mojego komisariatu Policji, Policji od której nie otrzymałam żadnej pomocy kiedy była mi potrzebna, kiepsko.

We wtorek mam kolejną sprawę, zostałam wezwana na przesłuchanie , wykańczaja mnie te wezwania. Kiedy to się wreszcie skończy?

[basia-aa]

Marianna, w przemocy domowej najgorsze jest to, jak stoimy w miejscu i liczymy na cud, że to wszystko się zmieni. Prosimy sprawcę, by się zmienił dla dobra rodziny. Jednak zamiast lepiej z dnia na dzień robi się gorzej.
Pamiętam jak zdecydowałam się na zawiadomienie o przestępstwie. Nie dawałam sobie rady. Trafiłam do ośrodka dla ofiar przemocy, załatwili mi od razu pomoc psychologiczną. Miałam parę rozmów, ale powiem Ci, naprawdę one mnie wzmocniły. Same gubimy się jak we mgle. Co innego jak dostaje się choć niewielkie wsparcie z zewnątrz. Zaczęłam jeździć na grupowe terapię, spotkałam inne kobiety, słuchałam ich. Wszystko było dla mnie zrozumiałe i widziałam, że też mnie rozumieją. Dopiero wtedy zdałam sobie sprawę, że to wszystko nie jest moją winą i jedno co muszę zrobić, uwolnić się od tego i normalnie żyć. Nie cofnęłam się już przed niczym.
Też przesłuchiwał mnie miejscowy komisariat, trafił mi się ignorant. Pod koniec dochodzenia zażądałam przejrzenia materiału dowodowego, policjant odmówił jego uzupełnienia. Nastepnego dnia było moje pismo w prokuraturze o uzupełnienie tych akt. Bez łaski musieli to zrobić. Byłam bardzo konsekwentna, za co w późniejszym czasie zapłaciłam. Jednak doszło do sprawy i do wyroku.
Większość policjantów mnie za to wszystko nie lubi, bo żądałam to do czego miałam prawo. Znałam też swoje prawa. Doszło do tego, ze przy interwencjach zamiast mi pomóc straszyli mnie mandatami. Tutaj pomogła mi NIebieska Linia, która interweniowała w tej sprawie.
Marianno niestety nie ma co się oszukiwać. Jest ciężko. Tylko jedno, upieraj się przy swoich racjach. Jeżeli sama nie dajesz rady, szukaj pomocy tak jak ja: ośrodek, psycholog i Niebieska Linia. Bez nich nie dałabym sobie sama radę z tym wszystkim.
Jeszcze jedno. Gorsze jest samopoczucie jak tkwisz w tym domu. Jednak jak zaczynasz działać by od tego się uwolnić jesteś silniejsza. Masz już wtedy konkretny cel przed sobą i nabierasz coraz większej wiary w siebie.
Życzę Ci powodzienia. Trzymaj się. Teraz w pokoju obok mój syn chichocze z filmu. W domu jest spokój. Przemocowiec nie ma prawa tu przyjść. O to walczyłam i to mam. Było ciężko, ale było warto. Przez caly ten okres myślałam o jednym: mój syn nie będzie wychowywany w tak nienormalnym domu, ma prawo do normalnego dzieciństwa, takiego jak ja miałam. To było najważniejsze i to mnie trzymało w uporze.

[Echnaton]

A dorzucając jeszcze do Twego wywodu na temat walki z przemocą - policjant nie musi byc Twoim przyjacielem ale powinien byc obrońcą! Bywa ciężko, bo wiele instytucji chciałoby wsyztsko załatwic po biurakrotycznemu a tak...w przemocy sie nie da! Ale warto, bo wsyztsko co zrobnisz aby przwyrócic wartość swemu życiu będzie owocowała w dalszym naszym życiu....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[marianna]

Echnatonie, zwracając się do Policji w swoim miejscu zamieszkania nie liczyłam na przyjazń, tylko oczekiwałam pomocy, ale jak widać dla nich to
nic nie znaczące puste słowo.

A teraz wszystko znów wróci do nich i ciekawa jestem co teraz zrobią w mojej sprawie, jak mnie potraktują.

[maras]

coż niestety nie możemy za nikogo odpowiadac a szkoda. Może kiedyś to się zmieni dzięki Wam tutaj właśnie w tym miejscu.
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[heka]

[marianna]

Wiesz Heka i to jest najdziwniejsze, że ja chyba mam jakieś rozdwojenie siebie....jak to możliwe?
Od 2005 roku toczyłam bój w prokuraturach i na policji kończąc w Sądzie w sprawie pewnego Stowarzyszenia, i wygrałam.... tam byłam pewną i zdecydowaną osobą.
Zupełnie inaczej zachowuję sie w swojej sprawie, gdzie czuję się chyba
zagubiona przestraszona i niepewnie.
To tak jakby zupełnie dwie różne osoby brały udział w tych sprawach.