Forum na temat przemocy w rodzinie

[Lezka]

Hm..czuje sie jakos dziwnie pisząc te słowa...Zawsze myślałam,ze ja z meżem bedziemy razem,że nasza miłośc przetrwa wszystko...A było tak,że to ja musiałam sobie ze wszystkim radzić,a jesli mi sie nie udawało to ubliżał mi,osmieszał mnie.Bywało,że na ulicy robił mi okropne awantury po których czułam sie podle...W końcu zaczeły sie wyzwiska,zazdrośc o wszystkich,wypominanie kolezanek i czasu spedzonego z nimi..choc podkreślam,że wychodze z dzieckiem do dzieci,a sama ...heh raz na 2-3 miesiące i to miałam wyznaczone godziny..Zaczeły sie kłótnie..dziecko to przezywało bardzo bolesnie,ja patrząc na nie jeszcze bardziej..i tak trwałam w agonii,przez pare ładnych lat az w końcu postanowiłam,sie rozstac..wtedy zaczeło sie piekło...groził mi swoja smiercia..jak to nie skutkowało...moją...Szarpał,poniżał,ubliżał przy małej..szantarz,upodlenie to co miałam przez ostatnie 3 miesiące..mała musiała na to patrzeć,a on mówił,że to przezemnie...Nie kocham go,chce sie rozwieść..zbyt dużo bólu..ale czy kobieta może sobie sama poradzić??Nie moge liczyc na pomoc bliskich,bo oni twierdza,że dla dziecka trzaba tworzyc rodzine..Tylko jak,jak nie można patrzeć na drugą osobe..a spotkania z nią powoduja ogromny ból??/Heh.Nie wiem co robić...
_________________
Lezka

[dynamika]

[marzena]

Przede wszystkim wiedz, że nie jesteś sama. Napewno znajdzie isę ktoś kto ci pomoże. Ciężko mi pisać , bo sama nie jestem wcale w lepszej sytuacji, też nie mogę się pogodzić z faktem , że zostałam pobita przez własnego męża na oczach dziecka. Ale postanowiłam walczyć o własne szczęście i dziecka, nie mam zamiaru się poddać. Jestem na tym forum, ślędzę wypowiedzi,czytam...Głowa do góry,zawsze po nocy jest dzień...