Forum na temat przemocy w rodzinie

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

Jestem żoną alkoholika. Mam dwóch synów - 22 i 20 lat. Od kilku lat starszy syn reaguje na pijaństwa ojca - agresją. Wyzywa go- np. nie mówi "ojciec" tylko "menel". Staje w mojej obronie ale robi to w tak agresywny sposób, że boję się.. Kilka razy się pobili ( nie mogłam ich rozłączyć )Syn nie reaguje na moje prośby, nie słucha co do niego mówię. Boję się że coś sobie zrobią. Mąż nienawidzi go - wyzywa wulgarnie, grozi, że go zabije! Czuję strach gdy jestem poza domem - że dojdzie pomiędzy nimi do awantury. Syn, gdy widzi pijanego ojce- traci panowanie nad sobą np. uderzył go kilka razy a twarz aż mu połamał dolną szczękę ( sztuczną oczywiście), innym razem gdy ten ostentacyjnie zaczął pić piwo w domu - napluł mu do piwa.Wylewa wódkę a wtedy mąż awanturuje się. Wrzeszczą do siebie, wyzywają się! Już nie mam siły. Nie wiem co robić! Obaj synowie nie piją, studiują, nie sprawiają ( na zewnątrz) żadnych kłopotów wychowawczych. Starszy syn też potrafi wobec mnie być arogancki a nawet stosuje przemoc psychiczną wobec mnie w chwilach gdy coś mu się nie podoba np. moje wymagania ( przedrzeźnia , wykrzywia się, niegrzecznie odpowiada podniesionym tonem i to nawet w miejscach publicznych) Mam wszystkiego dosyć!
Co robić?

akacja · Dołączył: 06 Sty 2006 Posty: 88

Zasady sa takie:
1. na picie alkoholika wpływ ma on sam(tylko).
2. zamiast nim, należy zając się sobą poprzez terapię dla wpsółuzależnionych-w poradniach leczenia uzależnień, a synowie terapia DDA
3. można podjąć próbę prawdziwej pomocy alkoholikowi przez: zgłoszenie go do gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.
4.należy czytać o chorobie alkoholowej-ze swojego doświadczenia wiem, że my posługujemy się fałszywymi stereotypami (jest wiele książek, wiele stron w necie), a to co my robimy to pomaganie w piciu, łagodzenie konsekwencji picia itd.
(jeżeli chcesz dokladnych info napisz do mnie na pryw. wiad. tutaj nie mogę podać linków

Pozdrawiam i życzę siły do rozpoczęcia nowego życia.
Proponuję synowi równiez strony o alkoholiźmie i fora dyskusyjne trzeźwych alkoholików i DDA

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

akacja- synowie nie chcą nigdzie chodzić na żadną terapię! Uważają, że to im niepotrzebne!

akacja · Dołączył: 06 Sty 2006 Posty: 88

To idź na terapię Ty( naza wiedza o alkoholiźmie jest fałszywa i mozna powiedzieć, że w ogóle jej nie mamy, ta choroba ma inny wymiar niż to jest powszechnie rozumiane, do tego podstępnie niszczy całe rodziny), a synom dostarcz materiały do poczytania. Poszukaj w necie: o pomagierstwie, o uzależnieniu alkoholowym, o DDA.
A alkoholika zgłoś do leczenia.

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

Uważam, że mam sporą wiedzę na temat alkoholizmu! Ciekawe, akacja, co uważasz za ważne żeby wiedzieć o tej chorobie? Question

maras

akacja · Dołączył: 06 Sty 2006 Posty: 88

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

Tak próbowałam rozmawiać z synem i rozmawiam! Ale on twierdzi, że właśnie dobrze zrobił, że wylał ojcu wódkę, bo nie ma co wypić i będzie spokój. Ostatnio nawet - napluł mu do piwa....
Akacja- ja własnie chodzę na terapię i masz rację - wiele się dowiaduję, ale w sytuacjach stresowych niestety zapominam o teorii....i znowu postępuję po staremu. Syn nie chce chodzić na żadną terapię! Nienawidzi ojca! A on jego.

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

Nie nie umiem się bronić przed agresją syna....Niestety!

akacja · Dołączył: 06 Sty 2006 Posty: 88

Obronę warto zacząć od wyznaczenia granic.
Sama musisz ustalić, na co nie pozwalasz.
I co jest konsekwencją przekroczenia tej granicy.

Na terapii nauczysz się jak komunikować i "okiełznać" złość. Trening czyni mistrza, trzeba próbować na małych sytuacjach, które podnoszą nam tylko trochę adrenalinę, wtedy wyuczona reakcja zadziała i na dużej kłótni.

Synowi przydałaby się sucha teoria o zespole uzależnienia alkoholowego, jeżeli chodzisz na terapię, możesz przemycać informacje w codziennych rozmowach.

Myślę, że syn ma też wiele żalu do Ciebie, może niewypowiedzianego, że do tego dopuszczasz, że w tym tkwicie...

Sama przez to przeszłam. Na szczęście terapia wzmocniła mnie na tyle, że mogłam zmierzyć się z zarzutem, przyjąć winę i przeprosić dzieci za to. Bo w końcu to ja byłam osobą Dorosłą, nie oni.

Beta · Dołączył: 14 Sie 2006 Posty: 10 Skąd: Białystok

Niestety nie wiem jak wyznacza się granice....Mówię np. że takiego zachowania sobie nie życzę.....i co? Jak ukarać 22 letniego chłopaka a własciwie mężczyznę? Klapsa mu nie dam...
Ja uczęszczam na terapię ale nie mamy tam żadnych treningów - tylko przekazywana nam jest wiedza o np. uczuciach, o współuzależnieniu itp.
To samo z mężem - dziś np. wrócił z pracy wściekły- zjadł ( łaskawie obiad)i zaczął się czepiać - najpierw synów, potem mnie. Zaczął wrzeszczeć, padły wulgarne słowa... I co - powiedziałam, że nie zyczę sobie takiego zachowania itp. Gwiżdże sobie na to! I co mogę mu zrobić? Nic! Z domu się nie wyprowadzi.
W czasie wakacji jeden z moich synów posłuchał męża i poszedł do pracy razem z nim- jako pomocnik. Jest to ciężka fizyczna praca Syn nigdzie nie wyjechał tylko pracował. Zarobił 830 zł- ale do chwili obecnej nie dostał całej kwoty. Mąż dał mu dopiero 370 zł i ...... na tym narazie koniec. Syn upomina się - chce sobie kupić odzież i słyszy zbywanie. Natomiast papieroski i wódeczka- na to ma! Żal mi syna!Nie chcę się wtrącać ale czuję wściekłość! A jednocześnie - bezsilność!