Forum na temat przemocy w rodzinie

[anula]

mam na imie Ania i właśnie przeżywam terudny okres w życiu rozstałam sie po 3 latach z facetem który sie mną pernamentnie bawił, bił , wyzywał i nie szanował po wszyttkim wrócił do mamusi i jest szczęśliwym człowiekiem hm...tyle ze ja nei jestem wszyscy mi mówią dobrze sie stało ale chyan nie skoro jak ciągle płacze i się zamartwiam... chciałabym uwierzyć troche w siebie ale to trudne jak sie ma 2 pare lat i jest sie samą wśród tłumu tzn poważnie nie mam rodziny tylko suczke i królika żałosna jestem wiem ,że ale już przestałam sobie radzić z tym wszystkim znalazłam tą strone i nie wiem co dalej robic rozmowa pomaga ale na krótko... a ja czuje ze czaesem nie mam siły życ

[maras]

Witaj anula

Tak jak zapewne czytałaś na łamach tego forum możesz spróbowac udac się do psychologa bądz uczestniczyc w terapii .
To że sie tak czujesz nie jest niczym dziwnym i nie masz się czego wstydzic . Bardzo wiele jest takich osób ale nie każdy ma tyle odwagi aby o tym o tym powiedzic lub napisac .
Wiesz a Ty napisałaś to jest krok odwagi .

ps. cieszę się że jesteś z nami tutaj z nami .

pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[Echnaton]

Z tego co widzę, to...
- nie masz dzieci,
- sprawca nie mieszka z Toba,
- masz ułożone sprawy z nim i jesteś niezależna...

To, ze masz dwadzieścia parę lat to także zaleta....


I moja prośba, jaka jest Twoja sytuacja, nie pozwól nam się domyslać....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[Maga]

Anula-lepiej być samemu niż z niewłaściwym człowiekiem, Ty masz szczęście że go nie ma i nie ma nic co by Was jeszcze łączyło, masz szansę żyć normalnie, na nowo ułozyc sobie życie, bez przemocy, spokojne, wielu z nas nigdy to nie bedzie dane, nigdy sie od naszych przemocowców nie uwolnimy

[JustynaC.]

Wiem że 3 lata w związku to dużo zwłaszcza w związku przemocowym. Im dłużej jestes tym bardziej ty czujesz się winna , szukasz usprawiedliwień, z każdym dniem już nie jesteś soba, osaczona trwasz i wciąz jesteś , cierpisz.
Aniu to było...... , rany bolą , potrzebują tego bólu ale dobrze opatrzone będa z czasem coraz mniej widoczne.
Wiem, samotność jest straszna, smutna ale wolność to początek radości życia.
Mam 33 lata, kiedys też malam 20, odeszlam dopiero wtedy kiedy 3- letni synek widząc mnie na podłodze zapytal : tato zabiłes mamusię on odpowiedział : nie wiem idź zobacz.
To było w 2003 roku, od 5 lat obchodzę rocznicę mojej wolności, patrzę na syna i jestem szczęsliwa.
Pozdrawiam Cię Aniu gorąco i służę wsparciem.
Justyna
_________________
STOP Przemocy.
Moja Wolność, Moje Szczęście.

[gigi31]

Aniu bedzie dobrze...kazdy nowy dzien bedzie lepszy od poprzedniego ...z czasem odnajdziesz spokoj i nadzieje .....wierze w ciebie i dziekoj Bogu ze dal ci druga sznse