Forum na temat przemocy w rodzinie

[kulerzynka]

owszem ma, ale jeśli żadne środki nie pomagają, ani rozmowa, ani próby jakiekolwiek nawiązania dialogu to jakie masz magiczne rozwiązanie tej sytuacji?

[renata.p.1975]

[kulerzynka]

ciekawe wnioski wyciągnęłaś....
niestety mylne.... to chyba wyjaśnia większość spraw

ja się nie zastanawiam dlaczego mnie bije, nie interesuje mnie to, nie we mnie szukanie odpowiedzi należy dlaczego on pije ,i dlaczego bije
to kwestia odpowiedzialności za swoje czyny Renata

zadaj te pytania sobie i próbuj sobie odpowiedzieć...
zobaczymy czy dasz rade sobie w ten sposób pomóc...
_________________

[renata.p.1975]

A niu mnie nikt nie bije i w moim otoczeniu najbliższym nikt juz nie pije....
Więc sobie zadanie tych pytań mija sie z celem....
A jesli np. Twój mąż zaczol by pic przez ciebie to juz cie to nie obchodzi

[arty]

Renato! W momencie zawarcia związku małżeńskiego ludzie stają się współodpowiedzialni za swoje życie i przyszłość. Nie oznacza to, że żona podnosi odpowiedzialność za życie męża i odwrotnie. Chyba, że jedno z nich zostaje ubezwłasnowolnione lub z powodu ciężkiej choroby nie może o sobie decydować, bo jest np. nieprzytomne.
Mamy również prawo i obowiązek sobie wzajemnie pomagać. Ale jeżeli druga strona sobie tego nie życzy, to nie mamy prawa się narzucać, decydować za nią i dysponować nią.

Pytania, które zadałam są p r z y k ł a d e m pewnego schematu myślenia, który prezentujesz. Przerzucasz odpowiedzialność sprawcy za swoje czyny na ofiarę.
Twoje pytanie: czy człowiek używa przemocy bez powodu?:
Zawsze uważałam, że musi być jakiś głęboki sens tego, że mój mąż mnie bije. Teraz wiem, że to nieprawda. Nie jesteśmy odpowiedzialni za czyjeś nieadekwatne reakcje na nasze zachowania. Czy dziecko jest winne temu, że zostało skatowane przez ojca bo było niegrzeczne??? Pomyśl tylko. Tak myślą psychopaci: rodzic, który zabił dziecko, nie czuje się winny, winne jest dziecko, bo go zdenerwowało. Każdy sam odpowiada za swoje reakcje:
Jedna osoba nie zareaguje na cios, druga nadstawi drugi policzek, trzecia osoba odda mocniej, kolejna pomyśli nawet, że ma prawo zabić.

Piszesz, że świadomie związałaś się z alkoholikiem. Dlaczego? Czy myślałaś, że jak będziesz wystarczająco wspaniała, kochająca, cudowna to on się zmieni? Czy zastanawiałaś się dlaczego chcesz kogoś naprawiać? Co ci to daje? Takie pytania zadała mi terapeutka. Trzeba nauczyć się gdzie jest granica pomiędzy sobą, a partnerem, pomiędzy jego odpowiedzialnością, a swoją własną.

I mnie zastanawia jak to jest ze najpierw się kochaja pózniej wyznaja miłośc przed całym swiatem a póżniej jednym ruchem niszcza wszystko?

Renato, to nie jest jeden ruch. To proces, który trwać może latami. Nikt nie przekreśla osoby, którą kocha jednym ruchem, bez refleksji, bez prób ratowania jej. Nikt, kto kocha, nie rozstaje się z partnerem za jednorazowy incydent. To jest tak, że jak zaczyna być źle w związku to obie strony powinny pracować nad poprawą relacji. Jeżeli jeden jest w stanie zrobić wszystko, a drugi nic, to wtedy nic nie pomoże. Wtedy można zrobić tylko jedno: ratować siebie i swoje dzieci przed zniszczeniem. Decyzja o rozstaniu jest bardzo trudna i bolesna, i na pewno nie jest pochopna.

A jesli np. Twój mąż zaczol by pic przez ciebie to juz cie to nie obchodzi

Tak mówi właśnie alkoholik do swojego partnera: zacząłem pić przez Ciebie. To nie jest prawda. On tak mówi, żeby nie przyjąć odpowiedzialności za to, co robi. Ludzie zaczynają pić z różnych powodów, jednak każdy z tych powodów tkwi głęboko w nim samym, a nie w drugim człowieku.

[kulerzynka]

zara dziekuję bardzo zawarłas w sowjej odpowiedzi wszytko co chciałam powiedzieć
dzieki :*

Renata pomyśl nad tym....
a moze jakbym ja zaczęła bić teraz ciebie, i powiedziała ze to przez ciebie?
że to ty masz sie zmienić, bo ja inaczej bede zła i bede cie bić?
_________________

[renata.p.1975]

zara to ratowanie rodziny jest na ostatnim miejscu?
Czy przy rozwalaniu rodziny myslicie o dzieciach?
Myślisz jakie skutki przyniesie psychiczne dla dzieci wasze walki przed sadem i wasza nienawisci?
No tak o tym nie myslicie bo wkońcu to wy jestescie najwazniejsi
Reszta na samym końcu
Współczuje bardzo szczeze wszystkim męzom ojcom, którzy mogli sie zmienic jakby ktos dal im nadzieje a nie zabrał....

[renata.p.1975]

[Maga]

Renata czy w całej swojej pracy nie spotykałas sie z dziećmi wychowywanyi w domu z przemocą? moze nie taka drastyczną, powiedzmy taką w której jeden z rodziców wyzywał drugiego, traktował jako popychadło, leceważył, źle o nim mówił dziecko, ogólnie był wulgarny itd....i dziecko dorasta i widzi ze takie zachowania sa dopuszczalne i akceptowane, wiec uważa takie zachowania za normę...? takie rzeczy sie nie dzieja? czy to jest rodzina? jak ją ratować?

[kulerzynka]

nie zrozumiałaś co do ciebie napisałam...
przemocowcy tez nie rozumieją....i tez się odgrażają
proponuje zakończyć ta dyskusję bo kolejny raz sprowadza na siebie swoją niepotrzebną uwagę ta przepychanka

pozdrawiam
Ania
_________________

[renata.p.1975]

[arty]

Renata skoro dalej uważasz, że jednym ruchem niszczy się wszystko, to wogóle nie zrozumiałaś tego, co napisałam. Jakakolwiek rozmowa z tobą nie ma sensu.
To co napisałaś kulerzynce pozostawiam bez komentarza. Jestem zniesmaczona.

[renata.p.1975]

Na tym forum od dawna rozmowa ze mna nie ma sensu, bo ja mówie innym jezykiem, bardziej ludzkim i bardziej przychylnym na budowanie niż na niszczenie

[gigi31]

rece mi opadaja ........pisze juz kolejny raz ale tak naprawde nie wiem co powinnam napisac ......zwał jak zwał rodzina rodzinie nie jest równa .....Renatko czasem istniejąca rodzina lepiej gdy zniknie by nie tworzyc kolejnych podobnych rodzin ......kulerzynko czasem rodzine mozna ocalic ......ale obie wiecie że tutaj na tym forum nie powinno sie oceniac nikogo.....lepiej jest nie wszczynac dyskusji powiedzmy prywatnej bo robi sie jedynie zamieszanie z którego pozostaje tylko nieprzyjemny posmak ......

ankahr ja jesli moge ci doradzic ...zaproponowac ......to prosze poczytaj tutaj napisane artykuły i porozmawiaj z kims z poradni lub ośrodka kryzysowego ....wtedy łatwiej zrozumiesz swoje polożenie i pamietaj tutaj na forum zawsze znajdziesz ludzi zyczliwych i pomocnych .......

[ankahr]

Renato, poczułam się oskarżona o to, że chcę zniszczy nasze małżeństwo i odebrac dzieciom ojca! Uwierz mi, że tak nie jest. Nawet nie wiesz ile nocy nie przespałamzastanawiając się jak ratowac to małżeństwo, jak rozmawiac z moim mężem, żeby zrozumiał jak nas krzywdzi, żeby podjął terapię. Zresztą, jego przyjaciel także oferował mu pomoc, nakłaniał do podjęcia leczenia. On nie chce o tym słyszec. Myślę, że się boi. tylko czego?
Jesteśmy trzy lata po slubie. Mój mąż nie pił w okresie naszego narzeczeństwa. Zataił jednak przede mną, że problem z alkoholem pojawił się w jego życiu jeszcze przed tym, kiedy mnie poznał. Pic zaczal pocz atkowo okazjonalnie, podczas wyjazdów z kolegami do szkoły, pożniej incydenty zaczęły pojawiac się coraz częściej,i częsciej...
Nie czuję się winna za to, że moj mąż pije. Nigdy się tak nie czułam, choc probował mi to wmówic. Uważam, że trzeba byc bardzo ostroznym w diagnozowaniu przyczyn picia przez alkoholika, bo można tym kogoś bardzo skrzywdzic...