Forum na temat przemocy w rodzinie

[Joanka]

i nie tylko czytaj forum , nie wierz w cuda, nie rezygnuj z terapii...


Witam
Jestem Aśka
Tydzień temu straciłam dziecko(ciążę),straciłam marzenia, nadzieje, tak de facto straciłam wszystko. Piszę tego posta bo wszystko się zaczęło od powrotu do człowieka od którego odeszłam - i niestety wróciłam! Wcześniej pisałam o mojej historii, o powrotach, o miodowych miesiącach, o obwinianiu siebie. Wydarzenia ostatnich tygodni były tak koszmarne, że nie da się ich słowami opisać. Historie są tu do siebie tak oszałamiająco podobne,reguły tych "nieprawidłowych" zachowań, że aż jestem ciekawa czy ktoś na podstawie tych naszych wypowiedzi robi jakieś badania psychologiczne bądź psychiatryczne - bo powinien!

Co mnie dziwi najbardziej i zaskakuje? Powróciłam tu,teraz gdy tak potwornie cierpię, chcąc się jednocześnie wyżalić i poczytać. Odrzuciłam to forum gdy było znowu "super", odrzucając porady jakie są tu udzielane i przez fachowców i przez osoby, które przez niejedno przeszły. Jakoś śmieszyło mnie i dziwiło, że tak "histeryzowałam" czytając i pisząc tu wypowiedzi, bo przecież to normalny facet, ja byłam głupia i o mały włos bym go nie straciła i to przez jakieś moje paranoje, "jazdy" opinie moich przyjaciółek, sąsiadów, a na sam dodatek forum - a to taki wspaniały i kochający człowiek. i gdy się znowu zaczęło źle... oto zaskakuje mnie ZNOWU własna reakcja! Szok, że tak właśnie jest, że tak było, że tyle przemocy, tyle strachu, tyle oszukiwania siebie, unikania awantur, których się nie da uniknąć! Czytam jakbym odkrywała Amerykę,że wiedziałam że ta Ameryka tam jest - ale zdziwienie moje polega na tym,że ja już parę miesięcy temu to czytałam i tak samo buźkę rozdziawiałam!!!

Chciałabym żeby kobiety, mężczyźni, osoby które są dotknięte przemocą, trwają w niej, czytały to forum przede wszystkim jak jest dobrze!!! Wtedy łatwo odrzucić te rady, te opinie i uwagi! Wtedy się wierzy w CUD! a cudów nie ma! Jest tylko ciężka praca! Straszne są miodowe miesiące, straszniejsza jest przemoc, najstraszniejsze jest, gdy ktoś oszuka perfidnie czyjeś uczucia - zwłaszcza nadziei że będzie lepiej! a już najgorsze wierzyć, że wszyscy dookoła nie mieli racji!
[/quote]

[mgrabas]

Joanko, nie wiem czy znasz "Tryptyk rzymski" Karola Wojtyły
gorąco Ci polecam wsłuchanie się w jego słowa, wejście w głębię tych słów
może uda Ci się kupić "Tryptyk rzymski" w wykonaniu Stanisława Soyki
ta muzyka leczy ranę serca i koi ból
jedni ludzie odchodzą szybko, inni późno
kiedyś, po życiu, spotkasz się ze swoim Dzieckiem i poznasz Je, a Ono Ciebie
pozdrawiam Cię ciepło
mam Córeczkę, ma na imię Asia
chociaż są chwile, że tak trudno mi żyć, żyję, dla Niej, dla innych ludzi, staram się przezwyciężać wszystko

"(...) Co mi mówisz górski strumieniu?
w którym miejscu ze mną się spotykasz?
ze mną, który także przemijam -
podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?
(Pozwól mi się tutaj zatrzymać -
pozwól mi się zatrzymać na progu,
oto jedno z tych najprostszych zdumień.)
Potok się nie zdumiewa, gdy spada w dół
i lasy milcząco zstępują w rytmie potoku
- lecz zdumiewa się człowiek!
Próg, który świat w nim przekracza,
jest progiem zdumienia.
(Kiedyś temu właśnie zdumieniu nadano imię Adam.)

Był samotny z tym swoim zdumieniem
pośród istot, które się nie zdumiewały
- wystarczyło im istnieć i przemijać.
Człowiek przemijał wraz z nimi
na fali zdumień.
Zdumiewając się, wciąż się wyłaniał
z tej fali, która go unosiła,
jakby mówiąc wszystkiemu wokoło:
zatrzymaj się! - masz we mnie przystań
we mnie jest miejsce spotkania
z Przedwiecznym Słowem
zatrzymaj się, to przemijanie ma sens
ma sens... ma sens... ma sens!
(...)

A przecież nie cały umieram,
to co we mnie niezniszczalne trwa!

(...)"


_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[neli]

Co człowiek to historia... Ja tu wracam właśnie w czasie gdy jest lepiej. Albo jak wraca "cisza przed burzą". Bo jak jest bardzo źle, to nie umiem. Za dużo wstydu, poczucia winy, bezradności i tego że nic już nie da zrobić, że zawsze będzie tak źle.

Wiesz co? Mi napisałam jakoś na początku Kulerzynka, że "to wspaniałe uczucie się tego nie bać". Nie uwierzyłam. Ani w to że można się nie bać, ani w to że ja się właśnie boję. Teraz wierzę że można się nie bać, bo są momenty w których mi się to udaje. I faktycznie to fajne uczucie

[kulerzynka]

Joanko, jestem z Tobą całym sercem, nie obwiniaj się że uwierzyłaś, miałaś prawo dać szansę, bo ją widziałaś, ważne że teraz wiesz że ta szansa została zmarnowania nie przez Ciebie
wiem że to trudne słowa- ale poronienia są w dzisiejszych czasach bardzo częste, zwłaszcza te pierwsze,
sama przez to przeszłam, choć może w trochę innych okolicznościach

teraz jest najlepszy czas na zaczęcie "od nowa"
nowe życie, nowa Ty,nowa nieznana przyszłość bez przemocy, tyle jeszcze przed Tobą i więcej , więcej, więcej.... przyjdzie czas kiedy uśniesz spokojnie i obudzisz się bez strachu...

dziękuję Ci za Twoje słowa Neli
_________________