Forum na temat przemocy w rodzinie

[FDN-pp]

Mam propozycję stworzenia listy pomysłów, co można robić, co Wam pomagało by tego przysłowiowego klapsa nie dać? Co zamiast?

Czekamy na propozycje, i może już sprawdzone sposoby?

Gdzie szukać źródeł rodzicielskiej cierpliwości...

[ja44]

To dobry pomysl na stworzenie takiej listy

[kulerzynka]

ja myślę że pójscie do kąta za karę jest skteczne, w dzisijszych czasach to sie rozwinęło o "karny jeżyk"
_________________

[neli]

Może wysłanie do swojego pokoju, żeby przemyślało swoje zachowanie? Ale nie takie odrzucenie "idź, bo mam cię dość". Tylko takie "Jestem zdenerwowany/a bo przestaszyło mnie twoje zachowanie, (np. wychylanie się z okna), bo cię kocham. Pomyśl jak źle to mogło się skończyć".

[FDN-pp]

Widzę, ze dyskusja zmierza w kierunku "sposobów na dzieci" zupełnie niezgodnymi z intencjami. Odsyłam do artykułu na stronie " Karanie a ponoszenie konsekwencji". Do refleksji, czy karanie jest naprawdę skuteczne i czego dzieci się tak naprawdę przy tym uczą.

Pytanie w wątku dotyczy rodzicielskich sposobów, kiedy czujemy ze za chwilę wybuchniemy, co nam pomaga odzyskiwać równowagę. Właśnie: co dla rodziców zamiast klapsa? Żeby tego klapsa nie było. Jakimi sposobami rodzice mogą odzyskiwać spokój?


Zachęcam do dzielenia się waszymi sposobami?
czy udało wam się kiedyś opanować, choć było "tuz tuż" do wybuchu?

[Echnaton]

No cóż patrząc na sprawę z perspektywy odpowiedzialności - dziecko niekoniecznie musi być dorosłe, rodzic powinien panować nad swoimi emocjami i zachowaniami. Coś w znaczeniu - "Żona Cezara powinna być poza wszelkimi podejrzeniami". ...ale dziecko rośnie, rozwija się i wciąż kombinuje, sprawdza, przekracza granice, bada gdzie kończy się nasz spokój i opanowanie a zaczyna chwiejność emocjonalna. Zaprzyjaźnić się z dzieckiem, być przyjacielem i traktować dziecko jak najserdeczniejszego ze swoich przyjaciół.
Czy krzyczymy na swoich przyjaciół?
Czy może wymyślamy kary?
Czy przywołujemy ich do porządku?
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[maras]

Zapewne Autorce tematu chodziło (tak wnioskuję) o sposoby na stres, zdenerwowanie. Czyli techniki relaksacyjne, realizacje zainteresowań, sport, kontak z naturą (spacery) etc.

Tak, lecz zagłębiając się w techniki autoterapi osobiście uważam, że obracamy się w kręgu "nadto teoretycznym"
-----------------------------------------------------------------------------
Temat zapoczątkowany - trudny zwłasza na "stereotypy społeczne, sposoby wychowania" jednak możliwy do realizacji poprzez edukację, której jest za mało tak osobiście uważam.
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[maras]

Witajcie

W/g mnie w temacie zbyt długo nie pojawiła się żadna wskazówka, rada, sposób co zamiast...
Postanowiłem posłużyć się radami z innej Kampanii a mianowicie Bicie jest Głupie/www.biciejestglupie.pl. Osobiście uważam takżę tą kampanię za bardzo wartościową.

Co zamiast bicia?
Mów jak się czujesz w danej sytuacji, używając formuły „Ja, mnie”; nie oceniaj charakteru dziecka
- (JA) Jestem zła, kiedy mówisz w ten sposób do siostry, nie podoba mi się to! Proszę, abyś ją przeprosiła.
- (JA) Myślałam, że umrę ze strachu, jak wybiegłeś na ulicę.
- Złości mnie, jak przeklinasz. Nie chcę, abyś tak mówił.
Dzieci, które rozumieją, co czujemy, szybciej uczą się pożądanych zachowań, a także empatii.

Postępuj grzecznie, ale stanowczo
- Nie podoba mi się, jak bawisz się jedzeniem. Jeśli nie chcesz jeść, podziękuj i odejdź od stołu
- Nie zgadzam się, abyś mnie bił. Powiedz mi słowami, co cię zdenerwowało i co chcesz zmienić.
- Nie wolno szarpać psa. Proszę, abyś traktował go łagodnie.
Nie mów dziecku, że jest niemądre czy złe, ale np., że się niemądrze lub źle zachowało – w ten sposób, krytykując zachowanie, nie niszczymy poczucia własnej wartości dziecka.

PRZYTRZYMAJ dziecko
Są sytuacje, kiedy trzeba użyć siły – gdy dziecko bije, wybiega na ulicę, wkłada palce do kontaktu. Trzeba wtedy mocno je przytrzymać i stanowczo powiedzieć: ”nie zgadzam się!”..

Zastosuj „CZAS NA USPOKOJENIE”
Często pomaga krótkie odizolowanie dziecka – odesłanie na parę minut do pokoju/kącika, lub nakazanie, aby dziecko usiadło na specjalnym „fotelu do namysłu”. W tym czasie może się ono uspokoić, a my mamy okazję, by ochłonąć.

Użyj METODY NATURALNYCH KONSEKWENCJI
Nie jest dobrze zawsze chronić dziecko przed skutkami jego zachowań. Kiedy to tylko możliwe pozwólmy, aby odczuło konsekwencje swych działań lub zaniedbań. Dzięki temu nauczy się odpowiedzialności za swe czyny.
- Połamałeś ze złości kredki. Przykro mi, ale nie kupię Ci nowych.
- Nie chcesz zjeść obiadu, ale następny posiłek będzie dopiero wieczorem.

USTAL KOLEJNOŚĆ
- Teraz zjesz obiad, później obejrzysz film.
- Kiedy odrobisz lekcje, pobawimy się w chowanego.
Czasem chodzi tylko o to, aby dziecko wiedziało, kiedy będzie mogło zrobić to, na co ma ochotę.

DAJ SZANSĘ DOKONANIA OGRANICZONEGO WYBORU –
zaproponuj niejadkowi:
- Wolisz kanapkę z serem czy z szynką?
- Czy chcesz zjeść zupę z miseczki, czy z talerza?
a maruderom:
- Czy wolisz dzisiaj sztruksy, czy spodnie od dresu?
- Chcesz najpierw włożyć piżamę, czy wolisz najpierw umyć zęby?

Dzięki temu unikniesz wielu konfliktów, gdyż dziecko, które „samo wybrało”, ma większą motywację do trwania przy swym wyborze. Jest to też nauka podejmowania decyzji, która sprawia, że czuje się ono mądre, ważne, samodzielne i odpowiedzialne.

ODWRACAJ UWAGĘ
Często skutecznym sposobem, by zapobiec awanturze, jest odwrócenie uwagi małego dziecka:
- O patrz, jaki ładny ptaszek, to sikorka, jak myślisz, dokąd leci?
- Chodź, pomożesz mi poukładać książki kucharskie, przy okazji wybierzemy jakiś przepis na obiad.

PRZEWIDUJ trudne sytuacje
Ustal proste reguły, których przestrzegania będziesz wymagać w określonych sytuacjach:
- Idziemy do lekarza. Pamiętaj, że w poczekalni trzeba mówić ciszej, by nie przeszkadzać innym.
- Dzisiaj przychodzą do nas goście. Po kolacji proszę, abyś się grzecznie pożegnał i bez napominania poszedł spać. Możesz posłuchać bajki na dobranoc, a jutro poczytam ci o kwadrans dłużej.
Pamiętaj, że dziecko szybko się nudzi. Przewidując wizytę w urzędzie lub długą podróż zaplanuj, jak urozmaicić mu ten czas:
- Jazda pociągiem będzie trwała dość długo. Czy chcesz zabrać książeczki i gry do zabawy?
- Zwykle w poczekalni długo się czeka. W co się po cichu pobawimy? A może zabrać ci książkę do poczytania?
Powinniśmy wskazywać dzieciom granice dopuszczalnych zachowań. Wprowadź wspólnie z dzieckiem proste zasady panujące w waszym domu i skutki ich łamania (nie mogą to być kary fizyczne, ale np. odebranie przywilejów); trzymaj się ustalonych zasad i pamiętaj, że obowiązują one też dorosłych domowników!

Przede wszystkim: dostrzegaj i CHWAL ZA DOBRE ZACHOWANIE.
Dzieci bardzo chcą być chwalone. Będą się starały, aby uzyskać twoja aprobatę.

żródło:

www.biciejestglupie.pl

pozdrawiam
Ambasador Mądrego Wychowania
Tomasz
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R