Forum na temat przemocy w rodzinie

[justynakrecik]

Chciałabym was spytać jeszcze o coś.

Bo teraz kiedy mam już rozstanie za sobą, czasami jest mi tak smutno, że myślę o tym żeby sobie coś zrobić.

Trudno mi z tym żyć, że osoba którą tak kochałam, mnie tak poniewierała, biła, poniżała. Czuję się gorsza, może przegrana, w jakimś sensie zniszczona. Tak jakby te rany gdzies w duszy ciągle krwawiły i nigdy się nie miały zagoić.
Często kiedy jestem sama powracają te obrazy bicia, krzywdzenia i mieszają się z tymi kiedy byliśmy szczęśliwi.
I jestem w tym wszystkim zagubiona. Jakbym nie odróżniała dobra od zła, jakby przez ten związek - ból, rozpacz, poniżanie, bicie, zlały się w jedno z czułością i miłością.
Trudno mi uwierzyć w to, że kiedykolwiek spotkam szczęśliwą miłość, że zapomnę, że przestanę czuć tę przerażającą samotność , strach, ból, które często wracają do mnie teraz, a może są gdzieś we mnie cały czas.
Tak bardzo chciałabym o tym zapomnieć, przestać czuć, żyć , istnieć...

[rafik0674]

Tak jest po stracie czegoś , ale na pewno nie była to miłość no chyba bez wzajemności .
To toksyczny związek był i dobrze że się skończył ,czas leczy rany zrób sobie jakąś przyjemność co lubisz robić .

[engel33]

Justyna ,każda strata boli .Daj sobie czas ,musisz to przepłakać i utwierdzić się sama w tym że dobrze zrobiłaś .Bo trochę chyba masz wątpliwości i szukasz winy w sobie .Zmienić możesz tylko siebie i już to robisz ,bo porzuciłaś oprawcę .Uzależniłaś się też od tej huśtawki emocjonalnej w jakiej żyłaś ,kocha ,bije .Radość nadzieja na zmianę i poniżenie ,rozczarowanie .Może skorzystaj z pomocy psychologa ,popisz tu co czujesz .Nie jesteś sama ,masz siebie ,pokochaj siebie i nie daj się krzywdzić .Bo kto kocha nie krzywdzi .I nie wymyślaj sobie scenariuszy jak on będzie żył z drugą kobieta .To już nie twoja bajka .
_________________
Pokochaj siebie a zniknie cierpienie .To ty jesteś najważniejsza nie inni .Inni mają swoje życie swoje decyzje,nie masz na to wpływu .Wpływ masz tylko na siebie,więc posprzątaj na swoim podwórku ,a póżniej bierz się za porządki u innych .

[mgrabas]

[justynakrecik]

Dziękuję za wasze rady Jakoś sobie radzę. Próbuję oddzielić moje obecne życie od tamtego i zapomnieć. czy można zapomnieć ? czy mozna zrozumieć że osoba która była najkochańsza, najbliższa jest tak bardzo zła, okrutna, zimna, zakłamana ? kim była w moim życiu ? kim jest ? przestrogą ? pomyłką ? miłością ? co mam o nim myśleć ??? nienawidzieć go ? wybaczyć ? jakie miejsce w moim życiu ma zająć ? bo tego nie wiem

[maras]

Witaj

skupić się na sobie np Zając się jakąś pasją, masz także możliwość konsultacji psychologicznych.
Czasu i tak nikt z nas nie cofnie i tego co wywołał. Jednak szukanie sensu w tym co było, znajodwanie mianownika jest jak liczenie ziaren piasku na pustyni. Więc postaw na Siebie co już poniekąd zrobiłaś z tego co przeczytałem.

pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[mgrabas]

[kaszcze]

Witaj Justynko
Zanim przebaczysz to przejdziesz drogę, dzięki której bardziej poznasz siebie...to bardzo ważne by stać się dla siebie "zdrowym" egoistą...ale to jedyna droga byś sobie odpowiedziała na te i inne pytania , które kłębią się teraz w Tobie. Jak zaczniesz zaglądać w siebie to tam znajdziesz wszystkie odpowiedzi...nikt za Ciebie samą na te pytania nie odpowie...
odkryj siebie, swoje pasje, zastanów się co tobie sprawia przyjemność i radość, pomyśl o tym co Tobie się podoba, co lubisz, i o tym co przynosi Tobie spokój, kiedy ten spokój czujesz... i tak pomalutku zaglądaj w siebie...dbaj o Siebie...Pozdrawiam cieplutko...
_________________
Kasia

[pacmanka]

nie da się zrozumieć zła którego doświadczyłaś... szkoda nawet Twego czasu na próbowanie, bo skupianie się na nim to krok wstecz, oglądanie się za siebie... niestety nie można zapomnieć ale można nauczyć się z tym żyć, a może dobrze że nie można zapomnieć bo już nigdy na takie traktowanie nie pozwolisz... na swojej drodze spotykamy różnych ludzi i to my im nadajemy znaczenie, kim dla nas są, kim chcemy aby dla nas byli, ta rola się jednak zmienia, wtedy był miłością teraz jest przeszłością, kiedyś jego rola była duża teraz z czasem będzie coraz mniejsza, tylko daj sobie ten czas....

[justynakrecik]

Dziękuję za to że do mnie piszecie bo chyba każdy, kto jest albo był poniżany, bity, zdradzany czuje się bardzo samotny...

Bo zostają te wszystkie niezagojone rany, ból poniżenia, taka przerażająca samotność, opuszczenie emocjonalne, tysiace pytań bez odpowiedzi... Bo czasem zwłaszcza nocą to wszystko wraca i nie można przed tym uciec , bo dokąd ?

Bo tak na prawdę niewiadomo jak z tym dalej żyć. Gdyby można było gdzieś daleko uciec... Ale nie można uciec od siebie, chyba że na tę drugą stronę która jest tylko ciszą.
Czasami o tym myślę, ale może jeszcze tu wytrwam. Może jest Bóg... Może kiedyś ktoś mnie pokocha... Przecież wiem że na świecie jest tylu ludzi którzy płaczą tak jak ja...

[kaszcze]

Justynko pokochaj siebie samą...
_________________
Kasia

[kaszcze]

też kiedyś chciałam uciec tak jak Ty...wydawało mi się ,że to najlepsze rozwiązanie...ale to tak jakbym chciała zrobić coś tylko dla siebie-dać sobie nowe życie, nową siebie...i od tego zaczęła się moja przemiana...otworzyłam się na samą siebie...zrozumiałam co i jak i dlaczego...poznałam w sobie mechanizmy zachowań...pokochałam siebie taka jaka jestem po to, by stawać się bardziej świadomą własnego istnienia, własnego życia...
spróbuj od świadomej terapii- to działa!!! pozdrawiam
_________________
Kasia