Forum na temat przemocy w rodzinie

[em5]

Problem z którem wynika moje pytanie ma miejsce w szkole. Przesladowca i osba, która jest poddawania przemocy psychicznej (wskazywanie, odezwania, gesty, wyzwiska, określenia). W rozmowie dla jakiegoś rozwiązania takiej sytuacji została okreslona propozycja aby powstrzymać poprzez postawienie zakazu dla prześladowcy.
No i tutaj pojawia się teza od specjalisty szkolnego, że nie można przyjąć takiego rozwiązania, gdyż "obojetność jest agresją".
W rozwinięciu chodzi o to, że nie można przechodzić obojętnie obok prześladowcy, gdyż w ten sposób wykazuje się wobec niego agresję i tym samym prowokuje, co z kolei może wzmagać tegoż prześladowcy nastawienie do nieopanowanego zachowania wobec takiej obojetnej osoby.
Moge tylko dodać jeszcze, że jest to (w stosunku do dziecka prześladowcy) takie działanie poprawcze chyba trochę ponadprogramowe w klasie gimnazjalnej integracyjnej.
Więc sytuacja jest odbiegajaca od zasadniczego przedmiotu forum - przemocy w rodzinie.
Ale generalnie chodzi mi o opinie dotyczące zasadności samej tezy jako takiej (na czym jest oparta) oraz także zastosowania jej dla oddalenia interwencji w gorącej przemocy.
Czy w sytuacji przemocowej obojętność jest agresją?

Aha i jeszcze jedno pytanie wynikające z dialogu i nterwencyjnego - jakiego mozna użyć trafnego, adekwatnego określenia na to, ze się zabrania prześladowcy wykonywać tych swoich nękających czynności?
Pozdrawiam ciepło Amator

PS. Też proszę o dobre adresy do wyjaśnienia tego rodzaju problemu.

[Diana]

Witam, z tego co rozumiem przemoc dotyczy osoby nieletniej proponuje więc zwrócić się do komitetu ochrony praw dziecka

HOŻA 27A LOKAL 5
00-521 WARSZAWA
tel: +48 22 6269419
tel: +48 22 7450601
e-mail: kopd@kopd.pl
www: www.kopd.pl

Zajmują się oni ogólnie przemocą jak i problemami wychowawczymi.
Pozdrawiam

[dynamika]

1.
Teza "obojetnosc jest agresja" jest nieprawdziwa.
Poprzez bycie obojetnym nie podejmuje zadnej czynnosci, ktora mogla by sprawce skrzywdzic, wiec nie jest to agresja. Agresja byloby np danie mu w zeby Czy teraz widac roznice ?

2.

Ignorowanie sprawcy to NAJSKUTECZNIEJSZA odpowiedzi na przemoc, to pokazanie wewnetrznej sily, ktorej przesladowca nie ma, a ktorej chcialby nas pozbawic.

O co konkretnie chodzi osobie stosujacej przemoc?
Chodzi jej o REAKCJE EMOCJONALNA i osiagana w tes sposob KONTROLE NAD DRUGIM CZLOWIEKIEM.

Jezeli tej reakcji nie ma, to osoba stosujaca przemoc sie szybko zniecheca, to sprawdzone! Prosze wyprobowac!
Osoba stosujaca przemoc dziala nieracjonalnie, nie ma potrzeby wiec jej odpowiadac logicznie, wogole nie ma potrzeby jej odpowiadac.

Nikt nie ma prawa nekac drugiej osoby.
W "idealnie sprawiedliwym" swiecie, prawidlowa odpowiedza za nekanie bylaby np kara fizyczna, lub inna forma agresji, ("oko za oko, zab za zab ")

Jako, ze nie zyjemy w swiecie idealnie sprawiedliwym, druga najlepsza odpowiedzia jest ignorowanie sprawcy - nie dawanie drugiej osobie reakcji emocjonalnej, nie dawanie jej wladzy nad soba, to bardzo bardzo wazne.

Zadajmy sobie pytanie, po co przesladowca neka ? Neka po to, by otrzymac poczucie wladzy nad ofiara, wladza ta manifestowana jest poprzez wladze nad emocjami drugiej osoby, tzn jezeli przesladowca czuje po reakcji, ze kogos zdenerwowal, to w jego umysle on "wygral", ma on wladze nad druga osoba. Brzmi to jak jakies wariactwo, ale tak ci ludzie naprawde mysla Nikt kto przesladuje druga osobe nie jest normalny...

Brak reakcji na zaczepki jest pokazaniem, ze moje emocje naleza do mnie i nikt inny nie ma nad nimi kontroli. Jak przesladowca nie zobaczy reakcji, tylko obojetnosc to co sobie pomysli ? Ze sprawa nie warta wysilku i sobie pojdzie dalej.

Co do prowokowania przesladowcy przez normalnych ludzi, to nalezy zauwazyc, ze to jest najlepszy dowod na to, ze przesladowca ma problem psychiczny, ktory wymaga leczenia. Czy normalni ludzie czuja sie prowokowani gdy ktos ich ignoruje ? No nie, nie czuja sie prowokowani.
Rozwiazanie tego problemu lezy poza naszymi kompetencjami, wiec ignorujmy ich zaczepki a kiedy dochodzi do agresji, zajmujmy wlasne stanowisko np: "Mam na ten temat swoje zdanie!" i to wszystko
_________________
"Sukces mierzy sie tym jak wysoko dolecisz kiedy odbijesz sie od dna" General George Patton Jr.

[dynamika]

pozdrawiam,
P.
_________________
"Sukces mierzy sie tym jak wysoko dolecisz kiedy odbijesz sie od dna" General George Patton Jr.

[em5]

Dziękuję, już umacniam się z powrotem w rzeczywistości, bo wcześniej świtała mi obawa, ze się pode mną zmieniły planety. Stąd też mój list był trochę niezgrabny.
Dziękuję za adres. Widzę, że "kopd" jest w trakcie budowy. Z kolei tam, gdzie zaglądałem wczesniej, czyli "szkolabezprzemocy", tam forum żyje epizodycznie, a właściwie jest puszczone na chaos.

Ale co to jest za mantra: "obojetność jest agresją"?
Z jakiego nurtu pedagogicznego. Ktoś gdzieś musiał tutaj słyszeć.
Tego argumentu nie użyła przecież woźna, tylko osoba formalnie kompetentna. Więc gdzieś taka kwestia musi być w edukacji wstawiona i do czegoś się odnosić, mieć jakieś uzasadnienie, albo słuzyć dla jakiegoś celu.

Nurtuje mnie to, bo właściwie to zostałem takim argumentem rozłożony juz kolejny raz, a po poprzednim spotkaniu mi to w rozkojarzeniu wyleciało z pola uwagi. Nie mogę odpowiedzieć "to nieprawdziwa teza", bo w tej sytuacji dla rozstrzygnięcia nie decydują fakty, tylko liczba głosów. No, w przeności; chodzi o to dla ilu osób jest korzystniejsze utrzymanie status quo, w postaci pozostawienia ofiary, która jeszcze jakoś znosi. Jednak uważam, że dziecko szkolne nie jest materiałem ani biologicznym ani pod względem osobowościowym dla przyjęcia roli klasowego bufora, czy też siłaczki.
Dziekuję za zainteresowanie i jeszce raz ponawiam zawołanie - z jakiej lekcji jest ta teza, że obojetność jest agresją. Skąd jest wzięta i z jakich sytuacji wynika, do jakich relacji, zachowań, sporów czy konfliktów, ma zastosowanie?

Ja sam, zeby rozłdować złość na siebie, za przeoczenie tego argumentu (jak opisałem wyżej), wyjaśniłem sobie żartobliwie, że owa kompetentna osoba na kursach pedagogicznych wertowała sobie pod ławką skrypt do seksuologii, no i stąd wynikło takie pokutujące zamieszanie aksjologiczne Usmiechnąłem sie do tego z wyrozumiałością, no ale jakby co, to dla mnie brak argumentu "na wagę", czy może lepiej - do krótkiego i precyzyjnego odparcia - jednak ten brak u mnie pozostał.
Pozdrawiam ciepło

[dynamika]

[em5]

Teraz zapytam z innej strony, gdyż wnioskuję, ze w takim kierowniu uczniami jest jednak jakś metoda. W tym przypadku to moze być na uspokojenie, załagodzenie dziecka przemocowego (nie wim jak fachowcy okreslają taką jednostkę, adhd, czy jeszcze coś innego).
Jest klasa po hasłem integracyjna, czyli dzieci z ograniczeniem sprawności oraz wolniej uczące sie. Do takiej klasy wrzuca się dziecko lub nawet dwóch przemocowców. Dzieciom, których aktywność ruchowa i w ogóle towarzyska jest mniejsza, sa w większosci takie raczej spokojnie reagujące - no więc takim dzieciom pod szyldem tolerancji i wyrozumiałości nakazuje się ugodowość, ustepliwość i asertywność. Nakaz jest pod sankcją wyrzucenia do szkoły jakiejkolwiek specjalnej, a asertywnośc ma polegać na objaśnianiu jak się cierpi i boli z powodu tzw. "tyrania".
I w takiej sytuacji obojętność jest występkiem przeciwko regule pedegogicznej, która zakłada może naprawianie przemocowego dziecka poprzez jego zaspokajanie. I tez równocześnie rozmowy wychowawcze, z dziećmi że przemoc wynika z osobowości i tak musi dziecko wykazywać swoja nadpobudliwość, która jest uzasadniona. Oraz także rozmawiania z dzieckie mprzemocowym że postępuje niedobrze, sprawia przykrość, krzywdzi i tak nie można...
I tak można trwać latami, gdyż po niedługim zupełnie czasie, pewnie nawet juz po kilkunastu tygodniach, takie postępowanie staje się norma. Jest naet może nie tylko że przyjmowane jako norma, ale wręcz takie bodźce są już na codzień pożądane i oczekiwane. Życie z przemocą jako uczestnik (po którejkolwiek stronie) lub chociazby tylko jako pożywiający sie nią obserwator staja się naturą.
I w tym momencie problem, który ja postrzegam trochę szerzej niż tylko perypetie dziecka - to taka sytuacja staje się zaczątkiem i klimatem w którym się utzrymuje i rozwija przemoc rodzinna, czyli juz stricte problematyka tego forum.
Ale w tym mi nie chodzi o to, zebym się na siłę podciągał pod niebieską linię. Jeżeli nie ma innego nurtu, innego objaśnienia, uzasadnienia, to być może właśnie na tym polega, trochę myślę że wynaturzona metoda dla tonowania przemocowca, że "obojętność jest agresją"?
Pozdrawiam ciepło Amator

[dynamika]

[em5]

Postępowanie dla dziecka to jedno. Ono niestety w pojedynke i w konfrontacji z przemocą występuje i tak z pozycji straconej
Drugie, to argumenty dla mnie i one powinny takie chłopskie, w rodzaju sierpa lub cepa, bo nie mam cezury dla posługiwania się zasobem humanistycznym - to takie dobre wyćwiczenie pedagogiczne, nie mówią "ja wiem" tylko "ty nie wiesz". Niby znaczy podobnie, tylko drugi wariant pozbawia głosu. Także wiesz, "szacunek do siebie" czy "prawo robienia" to argumenty bardziej akademickie niż praktyczne.
Ale nie będę wybiegał do przodu, gdyż coś już będzie wiadomo podczas klasyfikacji. Było nawet oficjalnie potwierdzone, ze 1 przemoc (tak stricte to agresja) zniknie, w czym jest tylko zasługa dziecka, które do tego zmierzało. No a ta przemocopwa oś forumowej rozprawki ma w zasadzie podobny brak wyników, ale za to ma lepiej umotywowane trudności...

Tak sobie rzuciłem okiem z perspektywy jak opisuję jakby "dojrzałość przemocową", co tak faktycznie jest przecież w wymiarze dziecięcym poważną dysfunkcją psychiczną, w skali bez mała jednostki chorobowej.
Faktycznie to uproszczenie, bo dziecka chyba nie uwzględnia się do okreslenia przemocowiec. Dzieko moiże być zaniedbane i zmaltretowane i na skutek tego wykazujące dysfunkcję, czy ma chorobowo odkształconą psychikę. Czyli znęca się, bo musi, przesladuje, bo zagłusza tym swoje cierpienie. A w efekcie, co jeest moze paradoksalne, dziecko jest w takim swoim postepowaniu racjonalne i spójne. I tym przewyższa jeszcze nawet swoich uhonorowanych dyplomami, włączonych w taki zachowawczy proces naprawczy pedegogów?

[dynamika]

Witaj,

Mysle, ze sporo mozesz wybrac argumentow z naszej dyskusji, poczytaj troche to forum, sprobuj zrozumiec mechanizm przemocy.
Sprobuj przekonac ich, ze nie wolno tolerowac przemocy wobec drugiej osoby, obojetnie jak wygodne sie to rozwiazanie wydaje.

Nie badzcie obojetni wobec przesladowcow, nalezy im mowic, ze to co robia rani i ze nie bedzie tolerowane, to jest jedyne zdrowe rozwiazanie, takie zobowiazanie uczniow do nie tolerowania przemocy (czyli nie bycia obojentym)

Najgorsze rozwiazanie to zmuszenie ofiar do uleglosci, wtedy lepiej zadnych przepisow nie wprowadzac.
Tutaj mozesz zobaczyc do czego prowadzi pozostawanie w sytuacji przemocowej i proby ukladania sie z przemocowcami: http://www.niebieskalinia.pl/forumb/viewtopic.php?t=103
Przemoc sie faktycznie zmniejsza, sprawca jest zaspokojony, ale koszty sa tego nie warte, kosztem jest zniszczenie osobowosci ofiary, sprawdzone doswiadczalnie (zobacz posty na koncu tego watku)

pozdrawiam,
P.
_________________
"Sukces mierzy sie tym jak wysoko dolecisz kiedy odbijesz sie od dna" General George Patton Jr.

[em5]

Tak trochę mi smutno, że wykorzystuje się dzieci o mniejszych umiejetnościch interpersonalnych jako mięso dla innych dzieci z chorobliwie przejawianą aktywnością. W zasadzie jakis efekt pedagogiczny został już po roku jednak osiagniety, bo wszystkie (sic!) dzieci się z obserwowania, czyli faktycznie z uczestniczenia w prześladowaniach - się śmieją i cieszą, czyli są szczęśliwe. Rodzice cokolwiek by rozumieli i tak chyba nie czują się właściwie, z uwagi na wykazywanie im słabego przygotowania dzieci do lekcji. Czyli w sumie taki całkiem hollywoodzki end happy. Czy cos przekręciłem?

[dynamika]

[Trissi]

Do poczytania:

http://www.pismo.niebieskalinia.pl/index.php?id=352


http://www.pismo.niebieskalinia.pl/index.php?id=260
_________________
I am not your senorita I don't aim so high In my heart I did no crime.

[Trissi]

Jeździłam sobie na rowerze i przyszło mi do głowy, że obojętność może być agresją, ale...
Chodzi tu o obojętność, nieokazywanie uczuć, nieliczenie się z drugą osobą, wiedząc i widząc jak ją to boli. Obojętność emocjonalna w związkach i rodzinach również jest objawem przemocy.
Ale definicje agresji i przemocy są różne.
_________________
I am not your senorita I don't aim so high In my heart I did no crime.