Forum na temat przemocy w rodzinie

[tale]

Karta praw ofiary

Wszystkie polskie organizacje, instytucje i osoby prywatne stykające się w swojej pracy z ofiarami przestępstw postanowiły dla poprawienia sytuacji ofiar w Polsce podpisać ten dokument.

Mając na względzie:


zagwarantowaną w Konstytucji Rzeczpospolitej przyrodzoną i niezbywalną godność człowieka i obywatela, będącą źródłem jego wolności i praw, które władze publiczne mają obowiązek szanować i chronić (art. 30 Konstytucji RP);

fakt, iż Rzeczpospolita Polska jest państwem prawa, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, w którym każdy ma obowiązek przestrzegania prawa (art. 2 i art. 83 Konstytucji RP);

zalecenia wypracowane przez międzynarodową społeczność kształtujące politykę postępowania z ofiarami przestępstw, a w szczególności:

- Deklarację ONZ o podstawowych zasadach sprawiedliwości dla ofiar przestępstw i nadużyć władzy z 1985 r.,

- Europejską Konwencję o kompensacji dla ofiar przestępstw popełnionych z użyciem przemocy z 1983 r.,

- Zalecenia Rady Europy Nr R(85)11 w sprawie pozycji ofiary w prawie i procesie karnym,

- Zalecenia Rady Europy Nr R (87)21 w sprawie zapobiegania wiktymizacji i pomocy dla ofiar przestępstw;

oraz

rozumiejąc, iż posiadanie prawa oznacza rzeczywistą możliwość korzystania z procedur gwarantujących ich realizację, zwłaszcza gdy są one naruszane lub nie wypełniane;

rozumiejąc potrzebę podniesienia kultury prawnej poprzez realną egzekucję praw obowiązujących;

kierując się dobrem ofiar przestępstw oraz chęcią pomocy i naprawienia doznanej przez nie krzywdy postanawiamy spisać i upowszechnić Polską Kartę Praw Ofiary.


I. Definicja i zakres uprawnień

1. Ofiarą w rozumieniu Karty jest osoba fizyczna, której dobro prawem chronione zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo, a także jej najbliżsi (art. 115 § 11 Kodeksu karnego (k.k.), Rezolucja 40/34 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 29 XI 1985 r., Deklaracja podstawowych zasad sprawiedliwości dla ofiar przestępstw i nadużyć władzy, pkt. A (ONZ 85), art. 47 Konstytucji RP, art. 49 i art. 51 § 2 Kodeksu postępowania karnego (k.p.k.)).

2. Ofiara ma prawo do: 1) pomocy, 2) godności, szacunku i współczucia, 3) wolności od wtórnej wiktymizacji, 4) dostępu do wymiaru sprawiedliwości, 5) mediacji i pojednania ze sprawcą, 6) do restytucji i kompensacji (ONZ 85, art. 2 Konstytucji RP, art. 2 § 1 (k.p.k.)).

3. Ofiara niezależnie od tego, czy ujawniony został sprawca przestępstwa i czy ma miejsce postępowanie karne (kiedy ofiara uzyskuje status pokrzywdzonego), bądź cywilne (kiedy ofiara uzyskuje status poszkodowanego) oraz niezależnie od więzi rodzinnej łączącej sprawcę i ofiarę winna uzyskać potrzebną jej pomoc prawną, materialną, medyczną, psychologiczną i socjalną (art. 2, art. 31 pkt. 1,2; art. 32 Konstytucji RP, art. 2 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego (k.p.k.), art. 49 § 1 k.p.k.).



II. Prawo do godności, szacunku i współczucia

4. Ofiara ma prawo do traktowania jej z godnością, szacunkiem i współczuciem. Do szczególnego przestrzegania tego prawa zobowiązani są przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, służby zdrowia i służb socjalnych (art. 47 Konstytucji RP, art. 1 ust. 2 oraz art. 14.3 ustawy o Policji z 1990 r., Deklaracja o Policji, przyjęta w 1979 r. przez Radę Europy oraz Kodeks ONZ postępowania funkcjonariuszy porządku prawnego (Rezolucja nr 34/169 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 17 XII 1979 r.), art. 30 ustawy o zawodzie lekarza w zw. z art. 12 i art. 13 Kodeksu etyki lekarskiej z 1993 r., art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego z 1960 r. (k.p.a.)),

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.



III. Prawo do bezpieczeństwa i zakaz ponownego dręczenia ofiary|

6. Ofiara ma prawo do bezpieczeństwa i ochrony oraz poszanowania jej życia rodzinnego i prywatnego. Ofiary nie wolno ponownie dręczyć należy dołożyć wszelkich starań, by uniknęła ona powtórnej wiktymizacji. Oznacza to zakaz wkraczania w prywatność ofiary i jej rodziny ze strony wszystkich, którzy stykają się z nią w związku z popełnionym przestępstwem, w szczególności: przedstawicieli organów państwowych, służb medycznych i socjalnych, mediów (art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r. (KE), art. 191 § 3, art. 20 k.p.k.).

7. Ofiara ma prawo do traktowania ze szczególną troską i powagą przez organy wymiaru sprawiedliwości i organy ścigania. Postępowanie w sprawie powinno być prowadzone tak, by uwzględniać interesy i stan ofiary. Jej przesłuchania winny być: ograniczone do minimum, prowadzone w sposób kulturalny, wolne od opóźnień, odwołań i zmuszania ofiary do wielokrotnego przeżywania na nowo tragedii jakiej doświadczyła (art. 30 Konstytucji RP, art. 231 k.k.)

8. Ofiara ma prawo do bezpieczeństwa osobistego, a obowiązkiem Policji i prokuratury jest jej to bezpieczeństwo zapewnić (art. 14.3 i art. 15.1 pkt 3 ustawy o Policji, art. 231 § 1 k.k.).

9. Ofiara może zażądać utajnienia swoich danych osobowych. (art. 184 k.p.k.).

10. Ofiara ma prawo domagać się zastrzeżenia danych dotyczących jej miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu (art. 191 § 3 k.p.k.).

11. Ofiara ma prawo do zachowania anonimowości w sprawozdaniach prasowych, telewizyjnych, w internecie i w innych mediach, dotyczących jej sprawy. (art. 13 pkt. 2 ustawy Prawo prasowe).

12. Właściwe organy państwowe są zobowiązane do przyjęcia każdego zawiadomienia o przestępstwie zgłoszonego przez ofiarę i podjęcia odpowiedniej interwencji. Dotyczy to również sytuacji gdy zagrożenie pochodzi od osoby dla ofiary bliskiej lub gdy ofiarą jest dziecko (art. 9, 10, 12 k.p.k. art. 15.1 pkt. 3 ustawy o Policji, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 września 1990 r (Dz. U. Nr 70, poz. 409) w sprawie trybu legitymowania, zatrzymywania osób, dokonywania kontroli osobistej oraz przeglądania bagaży i sprawdzania ładunku przez policjantów).

13. Właściwe organy państwowe są zobowiązane do przyjęcia każdego zawiadomienia zgłoszonego przez osobę trzecią i podjęcia odpowiedniej interwencji (art. 304 k.p.k., art. 231 k.k.).

14. Ofiara ma prawo do uzyskania fachowej pomocy: psychologicznej, medycznej, materialnej i prawnej od momentu zgłoszenia naruszenia lub groźby naruszenia dobra prawem chronionego. Oznacza to m.in. prawo do wsparcia psychicznego, prawo do fachowej pomocy psychologicznej i prawnej od momentu zawiadomienia o przestępstwie.

15. Ofiary przestępstw o podłożu seksualnym powinny być przesłuchiwane przez funkcjonariuszy Policji tej samej płci, a gdy ofiarą jest dziecko przesłuchanie powinno odbywać się w obecności psychologa lub osoby, którą dziecko darzy zaufaniem.

16. Ofiara nie powinna być narażona na dodatkowe dolegliwości wynikające z konieczności kontaktu ze sprawcą czynu niedozwolonego. W sądach powinny istnieć odrębne pomieszczenia dla ofiar przestępstw, by nie były one narażone przed rozprawą na kontakt z oskarżonym, jego bliskimi i znajomymi.



IV. Prawo ofiary jako strony postępowania karnego do wymiaru sprawiedliwości

17. Ofiara ma prawo do swobodnego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Ofiara ma prawo w granicach przewidzianych w ustawie w sposób wolny od jakiegokolwiek przymusu lub oporu kształtować swoje interesy prawne (art. 6 KE).

18. Prawo ofiary do pomocy i reprezentacji prawnej powinno być przynajmniej zrównane z prawami przysługującymi oskarżonemu. Ofiara powinna mieć np. prawo do bezpłatnego pełnomocnika, w tych samych przypadkach, w których przyznaje się prawo sprawcy do obrońcy z urzędu.

19. Ofiara w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia publicznego może działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Od wniesienia aktu oskarżenia aż do momentu jego odczytania w sądzie ofiara może złożyć oświadczenie, że chce działać jako strona w charakterze oskarżyciela posiłkowego. W razie powtórnego wydania przez prokuratora postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania pokrzywdzony może w terminie miesiąca wnieść swój akt oskarżenia do sądu (art. 53, art. 54, art. 55 k.p.k.).

20. Ofiara ma prawo do rzetelnej, zrozumiałej dla niej i wyczerpującej informacji o przysługujących jej prawach i procedurach ich dochodzenia (art. 16 k.p.k. w zw. z art. 2 i art. 83 Konstytucji RP).

21. Ofiara ma prawo do rzetelnej, zrozumiałej dla niej i wyczerpującej informacji na temat toczącego się w sprawie postępowania.

22. Ofiara ma prawo do wystąpienia z powództwem cywilnym w celu dochodzenia w postępowaniu karnym roszczeń majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia przestępstwa. Ofiara może to uczynić aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej (art. 62 k.p.k., art. 69 k.p.k.).

23. Ofiara powinna mieć prawo do zebrania potrzebnych w jej sprawie dowodów bez narażenia na dodatkowe koszty. Dotyczy to między innymi obdukcji lekarskiej i pomocy psychologicznej.
_________________
Pozdrowienia znad Morza,
Waldek

[maras]

to się zgadza ale nie wiem do końca czy karta oficjalnie została zatwierdzona przez polskie ustawodastwo .

pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[tale]

[quote="maras"]to się zgadza ale nie wiem do końca czy karta oficjalnie została zatwierdzona przez polskie ustawodastwo .

Karta praw ofiary oparta jest na Konstytucji i Kodeksach i jest tylko zbiorem wypisów z tych aktów prawnych.
Tak więc sama karta w istocie nie musi być zatwierdzona przez ustawodawstwo, ponieważ poszczególne je punkty są zawarte w obowiązujących aktach prawnych.

W różnych procedurach z nią związanych powołuje się na poszczególne artykuły Kodeksów, Konstytucji i Ustaw.
_________________
Pozdrowienia znad Morza,
Waldek

[maras]

tale zgadzam się .

Wspominałem o samej karcie jako dokumencie bo wiadomo tak jak wspominasz oparta jest na istniejących przepisach prawnych które obowiązują w RP .

pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[tale]

[maras]

może akurat nieofortunie trafiłeś albo jeszcze wielu rzeczy nie widziałeś bądz masz jakieś uprzedzenia osobiste .
Przyznaję że polskie prawo jest niedoskonałe a często wyroki sądowe są nielogiczne ale w bardzo wielu przypadkach przestrzegana jest litera prawa -mam na myśli postępowania , przeprowadzane rozprawy , wyroki .

zasadą jest nie pakować wszystkiego i wszystkich do jednego worka .


pozdrawim
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[tale]

[maras]

widzę że temat dotyczy tej samej sprawy co w innym poście na łamach tego forum .
jak możesz wyślij odpowiedz na pw w związku z tematem .

póki co zbyt genaralizujesz .Nie szczegółów sprawy i nie mogę się zgodzić z powyższą teorią a także w żaden sposób potwierdzić .

Potrzebna mi jest skarga oraz odpowiedz . Wtedy zobaczymy co można i jak postąpić sensownie,


pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[tale]

Nic nie genaralizuję. Sprawa nie dotyczy tylko policji, ale również sądów i prokuratury.

W sądzie nie można zgłaszać żadnych wniosków, ani ustnych ani pisemnych, mimi że kpc WYRAŻNIE MÓWI O TRYBIE PRZEPROWADZENIA SPRAWY.
Poza tym w sądzie nie można zadawać pytań stronie przeciwnej, bo sąd nie ma czasu na to i każda próba zabrania głosu lub zadania świadkom pytań kończy się upomnieniem sądu, że sąd to nie miejsce na dyskusje, mimo, że KPC wyraźnie stwierdza, że strony mają prawo zadawania pytań stronie przeciwnej i świadkom.

Skoro na sprawę rozwodową na której rozstryzga się 19 lat małżeństwa przeznacza się półtorej godzuny, a na sprawę u podzielność majątku dorobkowego powstałego w ciągu 19 lat poświęca się 15 minut, to nie można mówić o tym, że w Polsce istnieje jakikolwiek system prawny.

Obowiązkiem sądu jest ustalenie prawdy, a tymczasem polskie sądy wydają wyroki na podstawie bezpodstawnych kłamstw, a na dodatek każdy może przed sądem łkać ile "wlezie", bo sądu nie interesuje to, czy ktoś mówi prawdę czy nie.

Jedyne, co obchodzi sądy w Polsce, to to, aby zebrać kasę i odwalić swoje 15 minut.
_________________
Pozdrowienia znad Morza,
Waldek

[tale]

[maras]

dzięki .

odpiszę Ci na pw


apropo karty praw ofiary :



Karta praw ofiary powołuje się na zagwarantowaną w Konstytucji przyrodzoną i niezbywalną godność człowieka i obywatela, będącą źródłem jego wolności i praw, które władze publiczne mają obowiązek szanować i chronić oraz fakt, iż Rzeczpospolita Polska jest państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, w którym każdy ma obowiązek przestrzegania prawa, a także zalecenia wypracowane przez międzynarodową społeczność kształtujące politykę postępowania z ofiarami przestępstw.

W ostatnim czasie katalog praw pokrzywdzonego uległ znacznemu poszerzeniu. Wiedza o tym jest jednak niewystarczająca, a praktyka odbiega od zasad określonych w obowiązujących przepisach. A przecież chodzi o to, aby uprawnienia ofiary były przestrzegane w praktyce, a nie pozostawały martwymi zapisami ustawowymi.

Karta jest zatem zestawieniem obowiązujących praw przysługujących ofiarom przestępstw wraz z instrukcją, konkretnie czego i od kogo ofiary przestępstw mogą się domagać. Karta ma stanowić pomoc dla każdego pokrzywdzonego w sytuacji, gdy jego prawa nie są respektowane oraz przypominać policjantom, prokuratorom i sędziom, że dążąc do zebrania materiału dowodowego oraz ustalenia i osądzenia faktycznych sprawców przestępstw nie mogą zapominać o szczególnej sytuacji pokrzywdzonego


pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R