Forum na temat przemocy w rodzinie

[msta72]

Witam, od jakiegoś czasu podczytuję to forum i kiedy jestem w dołku mogłabym wylewać swoje żale i kłopoty, a kiedy się uspokajam i czytam to co piszecie, to wydaje mi się, że moje problemy to przysłowiowy "pikuś".
Jestem 17 lat po ślubie , mamy 2 dzieci. Mąż lubił wypić od zawsze i od zawsze bywały w naszym domu awantury z wyszukanych przez niego powodów, a to ktoś z mojej rodziny źle spojrzał, a to coś mu zawadziło pod nogami.... Ja kuliłam się pod siebie, nie prowokowałam, starałam sie uciszać go, na drugi dzień kwiaty, czekoladki , przeprosiny. Z czasem awantury zaczęły przybierać na sile, przestał panować nad słowami dotyczącymi mojej rodziny i mnie, zaczęły lecieć przezwiska i ubliżenia. Ja dawałam się przeprosić, no bo co innego mogłam zrobić? Dopóki pracowałam na etacie było to na mniej wiecej równym poziomie, po stracie pracy wpadłam w depresje, jego zachowanie mi nie pomagało, byłam u psychologa, znalazłam nowy sposób na życie i swojego rodzaju pasję i nabrałam chęci do życia. Rozkręciłam swój mały biznes i tu zaczęły się schody... Zazdrość mojego męża o to, że dobrze mi idzie, że się usamodzielniłam, że po 17 latach zaczęłam sama wyjeżdżać samochodem w związku z pracą, że nie rezygnuję z przyjemności na coś jeśli on nie ma ochoty (bo do tej pory tak było, kiedy on nie miał ochoty gdzieś jechać, ja też rezygnowałam, żeby nie siedział w domu sam). Awantury przybrały na sile, nie patrzy czy są przy nas dzieci (13 i 15 lat), jak mówię że od niego odejdę to grozi mi np śmiercią, mówi że jestem nikim, opowiada dzieciom, że się "puszczam" i cały wianuszek wyzwisk. W momencie jak jest trzeźwy to jest to facet "do rany przyłóż" wszystko zrobi w domu, dba o mnie i dzieci, lubiany w towarzystwie, dowcipny. Po awanturach, kiedy okazuje skruchę i staje się normalnym człowiekiem, daję się urobić i wybaczam. Nie chcę tego dłużej znosić, bo jest coraz gorzej, ostatnio tak go poniosło, że odciął mi kabel prądowy do mojego gabinetu w którym pracuję, wtedy pierwszy raz (na razie jedyny) zadzwoniłam na policję. Przestraszył się, poszedł naprawić szkodę i odwołałam interwencję. W takich chwilach jestem zdecydowana na rozwód, tym bardziej, że dzieci same mi to podpowiadają bo maja już dość, ale po jakimś czasie kiedy wraca ze spuszczoną głową przyjmuję przeprosiny i dalej wierzę w obietnicę poprawy. Mam dość takiego życia, a nie umiem podjąć decyzji, może jeszcze nie czas, może musi mnie upodlić jeszcze bardziej, żebym wykonała ostateczny krok, a może wyolbrzymiam to wszystko??

[msta72]

Strasznie się boję, odkryłam , że mąż ma ogromne długi w US. Pomóżcie co mam robić?

[dora50]

Hm, te dlugi to chyba jest ten moment żeby się opamiętać. U mnie też były ogromne długi, ale dzielnie spłaciłam, dwa lata za granicą, dałam radę. Wydawało mi się potem, ze on już WIE, ze doszedł do dna i już będzie mądry. Był, jakiś czas był, potem wszystko wróciło na dawne tory.
Nie wierzę ze bez pomocy, bez terapii facet przestanie pic, bo u Ciebie chyba jak i u mnie alkohol niszczy rodzinę. Moja rada - rób coś z tym, jeśli nie chcesz rozstania, wywal go na leczenie, sama szukaj fachowej pomocy dla siebie, tylko nie czekaj, ze sie ułoży, TO się nie układa, w najlepszym wypadku za kolejne naście lat będziesz w tym samym miejscu co ja teraz, będziesz mieć dość, i kawał życia za sobą.

[kulerzynka]

msta, mysle ze tu bardzo pomoże zasadzona rozdzielczośc majątkowa
i trzeba jak najszybciej o nią wystąpić
jesli chodzi o procedury w tych sprawach , pomoga ci w tym Maras i Echnaton, napisz do nich PW
_________________

[Marysia"]

Małgosiu, moim zdaniem nie wyolbrzymiasz. już czas. myślę, że bez względu na dalsze decyzje na początek warto ustanowić rozdzielność majątkową by jego kolejne długi nie stawały się również Twoimi. co o tym sądzisz?
pomyśl czego potrzebujesz by podjąć decyzje co do dalszych kroków, dobra?
pozdrawiam Cię ciepło,
Marysia

[msta72]

Najgorsze jest to, że już mi się nie chce spłacać jego długów i ratować z opresji, w zeszłym roku rozbił samochód, a chwilę później złapali go i odebrali prawko na 2 lata, to już był moment krytyczny, byłam w złym stanie psychicznym, nic mnie nie cieszyło tylko się bałam. On zgodził się zaszyć, więc dałam mu tysięczną ostatnią szansę, bo stwierdziłam, że nie kopie się leżącego. Minęło pół roku, zapił tabletkę i zaczęła się znów jazda, poszłam do psychologa, trochę dało mi to siły, jego też umówiłam, ale nie wiem czy pójdzie, jeśli nawet to i tak będę żyła w zawieszeniu, bo wiem, że za jakiś czas to znów wróci.

[kulerzynka]

[msta72]

Dzwoniłam już do banku, na razie nie mają prawa ruszać mojego konta, ponieważ mąż nie jest do niego upoważniony. Dowiadywałam się też ile kosztuje rozdzielność majątkowa i jak to załatwić, wszystko ok gdyby on się zgodził, ale tak łatwo chyba nie będzie. Myślę, że dojrzeję już niedługo do tego, aby wnieść sprawę o rozwód i nie będę ponsić dodatkowych kosztów związanych z rozdzielnością, bo za wszystko i tak ja będę musiała zapłacić. Mam złe myśli, chcę żeby zaczął mocno pić, to jest chyba chore z mojej strony, ale chciałabym mieć to już za sobą, a jak teraz tylko popija to niby nie mam powodu

[MMS]

Porozmawiaj z adwokatem o możliwościach wstecznej rozdzielności majątkowej. Moim zdaniem sens ma tylko ustanowienie rozdzielności przed sądem, nie przed notariuszem, bo tylko ta pierwsza jest w pełni skuteczna. Jeśli zaciągał zobowiązania bez Twojej zgody, też jesteś względnie bezpieczna.
Art. 52. § 1. Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej.

§ 1a. Ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej może żądać także wierzyciel jednego z małżonków, jeżeli uprawdopodobni, że zaspokojenie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków.

§ 2. Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

[msta72]

Myślę, że poczekam jeszcze trochę, dziś znów była sielanka bo wrócił trzeźwy (dla innych to normalny dzień), ja jestem trochę przeziębiona to nawet herbatę mi zrobił i sam się obsłużył przy obiedzie. Dziwi mnie to, że jak wraca trzeźwy do domu to o 20 idzie spać, a jak wraca wypity to wychodzi dalej pić, albo do wieczora się awanturuje, czy u Was też występuje taka zależność?
Dziękuję bardzo za odzew, bardzo pomaga wsparcie słowne, mam się gdzie wyżalić, teraz jak już zaczęłam będzie mi łatwiej pisać, będę to robić na bieżąco , sama będę mogła przeczytać własne odczucia.
MMS-dopóki nie będzie mocnego zagrożenia, nie będę robiła rozdzielności, bo będzie piekło, jak dojdzie do rozwodu wszystko możemy podzielić na pół, a moich małych oszczędności nie ruszy.

[msta]

Znów mam doła i moja huśtawka obróciła się w złą stronę, już było dobrze , znów uwierzyłam w obietnice

[mgrabas]

[Marysia"]

msta, a napisz proszę coś więcej, dobra? minęły trzy tygodnie. jak wyglądały?
pozdrawiam ciepło,
m.

[msta]

Po tym wszystkim co pisałam na początku, pogodziłam się z nim, przyszedł skruszony, powiedział że ma kłopoty z firmą i dlatego nie mógł sobie poradzić, ale teraz będzie już wszystko dobrze, że zrozumiał i blablabla. Wróciłam w pełni do obowiązków dobrej żony, czyli obiadki i sypialnia, ale w jakiś dzień były urodziny kolegi, potem on miał imieniny i musiał kolegom postawić więc wracał delikatnie podchmielony , bez awantur, bo wystraszył się policji. Mieliśmy w domu małą imprezkę, było przyjemnie, trochę wypił i sam mówił że tak wlasnie teraz będzie, że wypije na imprezce i ewentualnie piwko w domu. Minęły dwa dni w totalnej zgodzie, nie dałam mu żadnego powodu, a on wczoraj znów wrócił pijany z pracy, zjadł i poszedł chlać dalej. Jest na razie bez awantur, ale myślę że to tylko kwestia czasu. Acha był umówiony w zeszłym tyg do psychologa, ale nie poszedł (chociaż obiecywał, bo to był mój warunek) bo powiedział że nie czuje się gotowy i nie lubi spowiadać się obcym ludziom. Jak mam postepować? znów obrażę się na parę dni, znów będzie chodził jak zbity pies i mu ulegnę. Pani psycholog powiedziała mi,że nie mogę tak robić, jak już coś postanowię to mam wytrwać czy będzie pił, czy będzie długo trzeźwy, że ma się stać dla mnie niewidoczny i ma radzić sobie sam ze wszystkim. Tylko jak to zrobić?

[msta]

Chciałabym przestać prać mu, gotować , żeby wszystko robił sam, po prosto obok , ale boję się że długo nie wytrzymam. Jestem za mało stanowcza, a wydaje się że on ma taktykę, wie dokąd może sobie pozwolić, żebym nie zrobiła ostatecznego kroku.