Forum na temat przemocy w rodzinie

[Icha]

Witam,

Od 7 lat jestem mężatką, mamy synka. Mąż jest osobą nerwową, wybuchową, zamkniętą w sobie z rodzinnym obciążeniem alkoholowym.
Od wielu lat jestem sama w zwiąku, mąż nie angażuje się w życie moje i dziecka ani sercem ani pieniądzem, zamyka w sobie i popija piwko razem z siostrą alkoholiczką. Po każdym wypiciu staje się agresywny, wyzywa mnie, zeszmaca, krzyczy i poniża dziecko. Nie bije mnie, ale to co robi tak boli, że po paru latach słuchania, przy którejś jego brutalnej wypowiedzi to ja podniosłam rękę -dałam mu w twarz.

Przy ostatnim jego zachowaniu w stosunku do dziecka zdałam sobie sprawę, że muszę chyba zacząć walczyć o spokój- przynajmniej dziecka. Tak nie można żyć, jego to potwornie ktzywdzi.

Ale z drugiej strony nie wiem już co lepsze, bo mały mimo tego, że boi sie taty, bardzo go kocha i za każdym razem kiedy się kłócimy prosi, żeby tata się nie wyprowadzał (kiedyś mąż ciągle się wyprowadzał i wracał, traktował to jak formę wymuszenia na mnie swoich racji)

I jeszcze jedno, mąż powiedział, że nie da mi nigdy odejść z dzieckiem. Że będzie o nie walczył i mi je odbierze, i że za pieniądze można wszystko, że zrobi ze mne najgorszą matkę.

I co ja mam zrobić ? Co robić ? Walczyć o ten związek, mimo, że mąż tego nie robi ? Odejść i walczyć z mężem o dziecko ? Co robić ?
_________________
Pozdrawiam
Icha

[maras]

Witaj

Masz kilka możliwości na początyek najlepiej jak udasz się do poradni poniżej podaje odnośnik gdzie znajdziesz adres warszawski
http://www.niebieskalinia.pl/adresy/mazowieckie.html

Także zawsze możesz udać się do biura NL które także jest zlokalizowane w Warszawie .
Adres http://www.niebieskalinia.pl/obrazki/bottom.jpg


Warto się zastanowić nad przymusowym leczeniem męża o szczegółach z całą pewnością dowiesz się na miejscu . W tym wypadku twoje zdrowie jak i również dziecka jest najważniejsze i należy zrobić jak najwięcej aby je chronić .

pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[Icha]

Bardzo dziękuję.
_________________
Pozdrawiam
Icha

[Mitsubishi]

To jest przemoc:
1. Przemoc fizyczną, która jest intencjonalnym zachowaniem, niosącym ryzyko uszkodzenia ciała, niezależnie czy do tego dochodzi. Przejawami przemocy fizycznej są: popychanie, policzkowanie, szar¬panie za włosy, uderzanie pięścią, kopanie, przypalanie papierosem, du¬szenie, rzucanie przedmiotami, drapanie, plucie, wykręcanie rąk, napaść z użyciem broni, krępowanie lub uwięzienie, świadome stwarzanie nie¬bezpiecznych sytuacji, stanowiących zagrożenie fizyczne (np. szybka jazda samochodem);
2. Przemoc seksualną polegającą na zmuszaniu osoby do aktywności seksualnej wbrew jej woli, kontynuowaniu aktywności seksualnej, gdy osoba nie jest w pełni świadoma, bez pytania o jej zgodę lub, gdy obawia się od¬mówić. Przymus może polegać na bezpośrednim użyciu siły fizycznej, ale także na groźbach użycia siły lub emocjonalnym szantażu. Przemoc se¬ksualna współwystępuje z fizycznym i psychicznym znęcaniem się. Do przemocy seksualnej zalicza się: gwałt, stosu¬nek analny, oralny wbrew woli partnera/ki, filmowanie podczas seksual¬nej aktywności, rozbieranie z użyciem siły, pozwolenie, aby inni patrzyli na akt seksualny, zmuszanie do oglądania fotografii lub filmów pornograficznych lub używanie przedmiotów, które są wprowadzane do po¬chwy lub odbytu i inne;
3. Przemoc psychiczną występującą często i trudną do udowodnienia. Niszczącą poczucie własnej wartości i godności, a same ofiary twierdzą, iż jest bardziej raniąca niż fizyczne znęcanie się. Czasami jest minimalizowana i traktowana jako forma negatywnej, werbalnej interakcji między partnerami, np. kłótni. Różni się jednak od niej intensywnością i zakresem. Przemoc psychiczna zawiera przymus i groźby, zastraszanie, emocjo¬nalne wykorzystywanie, za które uważa się oskarżanie, upokarzanie, po¬niżanie, obwinianie i manipulowanie poczuciem winy, wyzwiska, wma¬wianie choroby psychicznej, odmawianie współżycia seksualnego, izolo¬wanie poprzez kontrolowanie kontaktów z innymi, zabranianie korzysta¬nia z telefonu, samochodu itd., zakaz opuszczania domu, oskarżanie o spowodowanie przemocy, zaprzeczanie i minimalizowanie przemocy, wykorzystywanie dzieci do sprawowania kontroli, porywanie dzieci i przetrzymywanie ich, groźby pozbawienia władzy ro¬dzicielskiej, wrogie nastawianie dzieci wobec matki/ojca, wykorzystywa¬nie pozycji mężczyzny, np. traktowanie partnerki jako „służącej", podej¬mowanie ważnych decyzji bez równego udziału drugiej osoby, sztywne definiowanie ról mężczyzny/kobiety, zachowanie jak „pan domu”, finan¬sowe wykorzystywanie: zabieranie pieniędzy, kontrola ich wydawania, wydzielanie zbyt małych kwot na utrzymanie i inne. Przemoc psychiczna może też polegać na niszczeniu przedmiotów, mających jakąś wartość dla ofiary i celowej agresji wobec ulubionych zwierząt domowych
Z Twojego opisu wynika raczej, ze przemoc jest skutkiem alkoholizmu Twojego męża. Daletgo powinien się leczyć z alkoholizmu a nie z przemocy. Proponuję grupy wsparcia dla alkoholików lub specjalistyczne poradnie, które napewno fachowo pomogą rozwiązac Twój problem.
Pozdrawiam
_________________
GG 5115100

[akacja]

Zasada jest taka: myśl o sobie i dziecku, nie o mężu. Co to znaczy? Poszukaj w swojej okolicy poradni leczenia uzaleznień, tam są psycholodzy oraz terapia dla rodzin(terapia dla współuzaleznionych). Tam znajdziesz prawdziwą pomoc.
Adresy na stronie pogotowia niebieskiej linii lub na www.odwyk.pl

[marzena]

Dzięki Mitsubishi, po raz kolejny "dowiedziałam się", że jestem ofiarą przemocy. Najgorsze jest to, że mimo prób rozmowy z mężem, on mówi, że nie zależy mu na tym , aby między nami było dobrze, tak jak kiedyś . Twierdzi, że wszystko się zmieniło i skończyło bezpowrotnie. Za moment zwrotny uważa fakt, iż sprzeciwiłam się jego "mamusi".Praktycznie traktuje mnie jak powietrze, zamiechał komunikacji. Żyjemy obok siebie, choć ja staram się normalnie do niego mówić i nadal prowadzę dom tak jak dawniej. Niepokojące jest to, że nasz synek zaczął się do mnie źle odnosić ( ma prawie 3 latka). Widzi jak zachowuje się tata i naśladuje go. Dziś np. jak wrócił z pracy i zaproponował synkowi wyjście na spacer gdy zobaczył ,że ja też się wybieram cofnął się z powrotem do domu i ostentacyjnie usiadł na kanapie z pilotem w rękui stwierdził , że razem ze mną nie idzie. Ostatecznie zostałam w domu, bo nie chciałam synkowi psuć wyjscia, a mąż wyszedł bez słowa, trzaskając drzwiami

[dynamika]

Tak on wlasnie manipuluje twoimi uczuciami, nie daj sie w ta pulapke zlapac, po prostu rob swoje. Ten czlowiek sieje zniszczenie nie tylko w twojej psychice ale i w psychice twojego syna. Nie musisz sie na to zgadzac. W takiej sytuacji mozesz sama wyjsc z synkiem na spacer.

pozdrawiam,
P.
_________________
"Sukces mierzy sie tym jak wysoko dolecisz kiedy odbijesz sie od dna" General George Patton Jr.

[marzena]

To już nie chodzi o spacer tylko o całokształt. Kiedyś razem wychodziliśmy po południu ( mąż pracuję , ja siedzę z synkiem ). Najgorzej przeraża mnie zaniechanie komunikacji! Napisze jeszcze jak bedę miała więcej czasu, pozdrawiam!