Forum na temat przemocy w rodzinie

[Echnaton]

Dzieci od początku uczestniczą w każdej awanturze - chyba, ze sa bardzo mało i nie do końca wszytko rozumieją - dlatego spojrzenie Twego syna jest takim dodatkowym motorem, dodatkową motywacja do tego abyś szła do przodu i nigdy nie musiała się cofać....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[anwy]

Najważniejsze, by dzieci nie musiały słuchać i patrzeć na ponizanie czy to jednostronne, czy wzajemne. One przezywają to bardzo mocno, nie potrafią się zdystansowac, "powiedzieć-a co mnie to obchodzi". One w tym tkwią wbrew swojej woli. Tylko my rodzice możemy im w tym pomóc, wybierając własciwe rozwiązania problemów. Ważne jest, by mieć odwagę na pierwszy krok, ja zbyt długo bałam się, zbyt długo karmiłam się nadzieją na lepsze dni. Im wcześniej, tym lepiej. Teraz to wiem, szkoda, że wówczas nie byłam taka mądra.

[ika.milka]

Nie odzywałam się dłuższy czas, bo myslałam, że poradze sobie sama. Niestety nie potrafie byc konsekwetna. Mąż tydzien temu zrobił kolejna awanturę, w czasie której chciałam wezwać policję. Zastraszył mnie i nie zrobiłam tego, kazał natomiast wyprowadzic się z domu. Zaczął pakować sie przeklinając i krzycząć. Mój 14 letni syn po raz pierwszy stanął w mojej obronie, powiedział, żeby spakował się w ciszy i opuścił dom. Mąż był zaskoczony. Trwało to kilka godzin po 1 w nocy wyprowadził sie. Byłam spokojna i nie mogłam uwierzyć, że pozbylam się jego. Niestety o 6 rano już był przeprosił, powiedział, że nie bedzie w domu pił, będzie pomagał, itp. Nie pił 2 dni. Od poniedziałku historia się powtarza. Wczoraj syn powiedział, że już nie będzie wtrącał się, ponieważ wpuszczam go do domu, chociaż wiem, że będzie robil to samo. Zawiodłam syna i siebie. Chciałam dać mężowi ostatnią szanę, łudziłam się ,że zrozumiał, a on śmieje się ze mnie i nadal wyzywa. Powiedział, że nie będe mu rozkazywała i może robic co chce. Znów boje się,w pracy boli mnie brzuch, bo myslę co będzie w domu. jestem załamana swoją postawą!!! Ja jego żalowałam, że nie da sobie rady bez nas, stoczy się... Szkoda słów

[mgrabas]

zamiast się winić, możesz naprawić swój błąd,
czyli:
- przyznać Synowi rację
- zmienić swoją błędną postawę na postawę prawidłową

ten wybór (między obwinianiem się i biernością, a decyzją o zmianie postawy i konsekwentnym w niej wytrwaniem) należy do Ciebie

jeśli wybierzesz zmianę, tą zmianą postawy zasygnalizujesz Mężowi w sposób stanowczy i konsekwentny, że zmieniłaś stanowisko wobec pijaństwa oraz przemocy i to na serio, a ponieważ sytuacja wynika z niewłaściwej postawy Męża i od Niego zależy, więc teraz Mąż będzie musiał wybrać - między "zyskami" jakie miał z wybierania picia i wybierania postaw przemocowych, a utratą rodziny

z drugiej strony, jeśli Mąż dobrze wybierze, czyli porzuci picie i zachowania przemocowe, powinnaś to docenić:
okazać Mu podziw i dużo miłości
to wzmocni w Nim jeszcze bardziej przekonanie, że dobrze zrobił i da Mu siłę do dobrego życia, głęboką radość i miłość do Ciebie, bo dla mężczyzny nic nie jest cenniejszego niż podziw Żony i Jej miłość...
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[NIKOLA2006]

popieram powyższe słowa.
_________________
Cokolwiek robisz czyń roztropnie i przewiduj skutki

[NIKOLA2006]

Dobrym sposobem na zmianę zachowań czy nawyków jest dać mu silniejszy bodziec.... On wybierze... co lepsze..... Ty bądź konsekwentna:)))
Powodzenia- Ola
_________________
Cokolwiek robisz czyń roztropnie i przewiduj skutki