Forum na temat przemocy w rodzinie

[papillon]

Witajcie. Urodziłam się 30 lat temu jako owoc gwałtu. Mama nie dokonała aborcji. Pierwszych płodów się nie usuwa, bo można zostać bezpłodnym. Dlatego jestem.
Moja siostra miała więcej szczęścia. 28 lat temu nie urodziła się. Ot tak. Bo mama nie lubiła taty. Był agresywnym chamem i bił ją. Pił.
Ja jestem do niego podobna fizycznie. Mój błąd. Nie zasługuję by żyć. Jestem śmieciem. Już w wieku 2 lat byłam małą jebaną kurweką. Mama nigdy mnie nie przytuliła. Nigdy nie usłyszałam słów kocham cię. Nigdy jej nie zależało. Za to szczerze i z całego serca nienawidziła mnie. Zwalczała tą małą dziwkę od urodzenia. W moim domu rządziła mama. Mama biła. Była w tym dobra. Nikogo się bardziej nie bałam. Ojciec, czy moi ojczymowie jak bili, nawet po pijanemu to markowali ciosy (stosownie do wieku). Mama biła na oślep. Ręką, kablem, kijem. Z dziką furią, do utraty tchu. Jak byłam malutka zatykała mi ręką usta. Potem płakałam bezgłośnie. Bo sąsiedzi mogli usłyszeć. Podrosłam, więc asortyment kar się zwiększył. Mama była pomysłowa nie tylko w biciu. Codzienne warczenie wyzwisk przez zęby, wściekłe spojrzenie, sporadyczne bicie zastąpiły....głodówki. Mama nie dawała jeść. Za karę. Po rozwodzie z 2 mężem mieszkałyśmy same. To było piekło. Zaczęłam wagarować. W technikum. Mama za karę kazała spać na wycieraczce. Nie przynosiła nic do jedzenia. Oddała komuś mojego ukochanego psa (byłam straszną psiarą, wszystkie zarobione lub dostane od babci pieniądze wydawałam na karmę, akcesoria dla psa i książki o rasach. Biegałam z nim na spacery, czesałam, kąpałam, szkoliłam, ale przede wszystkim bardzo go kochałam. Przeogromnie przeżyłam tą stratę).
Moja mama kochała mężczyzn. Całym sercem. Zdradzała tatę. Do dziś pamiętam każdego z moich "wujków" (pomimo legalnego związku z drugim tatą).
W naszym domu panowały specyficzne zwyczaje. Myliśmy się raz na tydzień (w misce w wannie, zęby też raz na tydzień), chodziliśmy w przepoconych, wyprasowanych ubraniach, jedliśmy przeterminowaną żywność. Po całym domu walały się ubrania i jakieś rzeczy, które się mogą jeszcze kiedyś przydać. Tata (drugi) pracował za granicą, a mnie wychowywała mamusia. Każdy przejaw aktywności ruchowej bezczelnego bękarta, czy odezwanie bez pytania kończyło się popchnięciem, policzkiem, ciosem w głowę lub stekiem wyzwisk. Mama nie znosiła sprzeciwu. Po jednorazowym poleceniu (nie dość szybko wykonanym) było bicie. Zły dzień - spoko, jest bękart do stłuczenia. Nigdy nie wiedziałam kiedy dostanę, za co. Chodziłam jak w zegarku. Byłam grzeczna. Bardzo grzeczna. Nawet spałam na rozkaz (zasypiałam w maks. 10 min.). Nie myślałam, nie czułam, nie byłam. Chciałam nie być.
Mamusia, bardzo szanowana obywatelka działająca w partii, z wyższym wykształceniem, na poziomie, kulturalna i miła. Tatuś pracujący za granicą i rozpieszczona jedynaczka. Tak nas widzieli sąsiedzi.

Nie mieszkam w domu od 10 lat i czasami dalej marzę by nie być. Nie umiem się pozbierać. Nie wiem jak żyć.

Kiedyś nienawidziłam mamy. Teraz jej nie lubię. Jest mi obojętna. Ograniczyłam kontakty do minimum. I chciałabym zacząć żyć.

[Lulka]

Cześć papillon dobrze że jesteś z nami - w naszym malutkim przytulisku .

Pzdrawiam Cię serdecznie.

[agneskoko83]

Historia bardzo smutna. Ściska za serce. Łzy aż mi popłynęły. Ale niestety tak jest na świecie. Brakuje słów pocieszenia. Doświadczyłam nienawiści matki ( młodsza siostra była tą ukochaną córunią) ale nie aż do takiego stopnia. Chociaż w części wiem co czułaś . Ja też mojej matki już nienienawidzę. Jest mi obojetna.Chociaż nieraz jak o niej coś mówię to potrafią mi łzy popłynąć. Jak mnie nie chciała to mogła oddać jako niemowle-może bym trafiła na normalna rodzinę i może teraz miałabym szanse na normalne życie-ale to już inna "bajka". Ty pewnie nie raz tak też pomyślałaś.

[agneskoko83]

Pisz jesli Ci to pomaga. Mi pomaga. Zawsze tu zaglądnę do Ciebie. Pozdrawiam.

[papillon]

Dziękuję za zainteresowanie. Posiedziałam na forum, poczytałam. I jest mi głupio, że napisałam. Tutaj kobiety przez cały czas są katowane, a ja z czymś takim z przed 10 lat wyskakuję.
Mam dom, męża i dwoje dzieci. Jest mi trudno normalnie funkcjonować. Mąż uczył mnie od podstaw. Uczył dbania o higienę (z osobistą udało się), codziennego gotowania, ale sprzątanie do dzisiaj nie jest moim priorytetem.
Czasem ciężko nam się dogadać. Wiadomo, bywa różnie. Tata męża był alkoholikiem i tłukł mamę........Mąż......................
Ja pracuję nad sobą. Staram się być najlepszą mamą i żoną jaką potrafię. Tylko w środku wiem, że nie zasługuję na szczęście jakie mnie spotkało. Mam zdrowe, mądre i śliczne dzieci, oraz kochającego męża.
Kochani, pamiętam o Was w modlitwie. Żeby i u Was było szczęśliwe zakończenie.
Pozdrawiam, Agnieszka

[Lulka]

[papillon]

Lulka dziękuję za wsparcie. Wiesz,..... jestem dziwna, ale jestem też mamą. Nie wyobrażam sobie jak można tłuc dziecko, wyzywać je od najgorszych. Jeśli moja mama odważy się uderzyć wnuka - zatłukę ją. (Chyba jest we mnie jeszcze za dużo złości) Dlatego unikam kontaktów. W życiu nie zostawiłabym z nią dziecka samego. Zwłaszcza takiego co nie mówi.

P.S.
Znalazłam fajną stronkę. Dała mi dużo do myślenia. Jeśli Moderator nie usunie, zostawiam adres:
http://www.warsztaty-zakroczym.eu/?jak-dotrzec-do-przyczyn-cierpienia,39

Ściskam

[Echnaton]

Jeśli link ma wnieść coś nowego do naszych rozważeń to...czemu mamy to osuwać?

Twoje doświadczenia są tragiczne, wstrząsające, przykre...pokazują , że są wśród nas rodzice, którzy nie wiedzą co to rodzicielstwo i wychowanie. Jakiekolwiek wychowanie! Wiedzą , że dziecko nie ma głosu, praw i możliwości...i na tej wiedzy budują swoje państwo tyranii....

Nie znam bliżej Twoich poglądów na wiele spraw ale...wydaje się, że warto czasami pójść do psychologa aby pomógł Ci odnaleźć utracony raj i stracił z Twoich ramion wszystkie winy, które kiedykolwiek zalęgły się w Twojej głowie....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[misia1985]

Czytam to co piszesz i jestem przerażona...czasem zastanawiam się dlaczego takie kobiety maja w ogóle dzieci...sama się zastanawiam dlaczego moja matka mnie urodziła...nie znam swojego ojca bo ona na to nie pozwolila...od początku traktowała mnie jak kogos obcego nie pamiętam aby kiedyś mnie przytuliła, pocałowała, pamiętam za to jak wielokrotnie dostałam w twarz i odbiłam sie o meble...wyzwiska od kur....na 6 letnie dziecko...o reszcie trudno nawet wspominać...obecnie nie mieszkam z nią...mieszka za granica pije...i totalnie mnie olewa...czasem zazdroszcze koleżanką, że maja matki, które je kochaja powiedza dobre słowo, interesuja się nimi ja mimo obrony na studiach nie dostałam nawet od niej telefonu z gratulacjami...kiedyś padły nawet słowa nie mów do mnie mamo...nie masz matki...starałam się uczyłam byłam grzeczna a mimo to mężczyźni są ważniejsi...nimi przejmuje się bardziej...a ja ciągle gdzieś jak głupia liczyłam że w jej sercu znajdzie się dla mnie miejsce...co za gorzka pomyłka nie było go przez 25 lat to jak może być teraz....boję się żyć ciągle czuje ze nie nadaje sie do niczego ze moglabym byc lepsza...zeby zasluzyc na czyjes uznanie i to wszystko sie zazebia i nie wiem jak to ogarnac jak rozmawiac i jak zyc....

[Zuza]

Znalazłam Cię Papillon....
I przeczytałam Twoją wstrząsającą historię, która nareszcie się skończyła... Pozostały niestety wspomnienia, których się nie wymaże, ale za to masz męża i dzieci, na których zasłużyłaś całym sercem i którzy są tu i teraz razem z Tobą i będą w przyszłości i to jest Twoja radość i szczęście które masz i które pielęgnuj. Możesz na nich liczyć i z nimi walczyć z kompleksami niższości, które nabyłaś niestety w dzieciństwie. Miłością możesz zwalczyć wszystkie kompleksy, które zatruwają Ci życie... Duża Buźka dla Ciebie ode mnie....

PS: Dziękuję Ci jeszcze raz za wsparcie dla mnie w moim problemie.

[kaszcze]

Witaj Papillon....
wstrząsające jest Twoje dzieciństwo....
chciałabym Cię przytulić, uścisnąć i powiedzieć , że nie zasłużyłaś sobie niczym na takie traktowanie w dzieciństwie
TO TWOJA MATKA I WYŁACZNIE ONA JEST WINNA SWOJEGO POSTĘPOWANIA!
każdy z nas rodzi się i ma takie samo prawo do godnego życia w szacunku, miłości i szczęściu...
straszne jest to, że często "katami" własnych dzieci są ich rodzice... wynika to z tego że mają zbyt małą świadomość własnych siebie , własnych czynów i postępowania, mają zaburzony świat wartości, uczuć, nie umieja panować nad emocjami...
to też na pewno z czegoś wynika (to wynika z ich dzieciństwa, jak byli traktowani i jakich zasad ich uczono i jak z nim postępowano)....i to jest taki łańcuszek ...(nie usprawiedliwiam tu nikogo, bo każdy ma prawo do samorozwoju i rozumienia swoich zachowań i każdy odpowiada za siebie) najważniejsza zasada w życiu brzmi jak przykazanie " NIE ZABIJAJ", nie niszcz życia innych żadną przemocą, bo tak NIE WOLNO! (i myślę,że to nie podlega żadnym dyskusjom)

Agnieszko wspaniale, że masz męża i dzieciaki...wiesz w czym jest problem, nie chcesz nigdy swoich dzieci traktować tak jak Ciebie traktowano...
teraz jest czas byś pracowała nad sobą ( masz już własną rodzinkę, która Ci w tym pomoże )...człowiek , który uzyskuje większą samoświadomość potrafi poradzić sobie z problemami ( pamiętajmy nie ma życia bez problemów tylko trzeba je umieć rozwiązywać,radzić sobie z nimi)
Aga musisz odzyskać przede wszystkim POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI...
myślę, że będzie tu potrzebna pomoc psychologa, który pokieruje Cię na odpowiednią terapię ...tylko musisz tego chcieć przede wszystkim dla siebie i dla Twojej rodzinki...pozdrawiam i ściskam...trzymam kciuki byś chciała...
_________________
Kasia

[papillon]

Podjęłam decyzję.
Dziś od lekarza ogólnego dostałam skierowanie do psychologa. Chcę rozpocząć terapię. Terminy są na za kilka miesięcy, ale poczekam.
Pisałam, że mój mąż jest DDA..... Muszę nad sobą popracować i uwierzyć w to, że zasługuję szacunek muszę.....

[papillon]

Jestem po pierwszej wizycie w gabinecie psychologa. Zrobiłam kilka testów, porozmawiałam.
We wtorek powinnam się dowiedzieć, jaka jest diagnoza. Po prawie roku coś się w końcu się ruszyło.
Pozdrawiam

[maras]

tak trzymaj. Jednak można choć to wymaga często odwagi, wysiłku i konsekwencji . Ty te wszystke cechy posiadasz.
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[sylwia1975]

Agnieszko bardzo mi przykro ze doznalas takich krzywd ze strony nie adektywnych rodzicow,nie ktorzy ludzie nie zasluguja na mniano rodzic,trzeba pamietac ze dzieci sa bez brone i to ich milosc i lojalnosc zostaje wykorzystywana,wiesz u mnie byla tylko przemoc psychiczna ze strony matki tatus nie zyje,coz i tak bywa niech mu ziemnia bedzie lakka,dobrze ze go nie ma,ale nigdy nie bylam bita, coz zycie nie bylo dla ciebie lekkie,jestes napewno fajna wartosciowa kobieta,i super mama,idealnych mam nie ma lecz nekanie,wyzywanie ,bicie,pedofilija nazywamy przemoca,czytalam mnostwo ksiazek na temat toksycznosc rodzicow,najlepsza ztych jak dla ciebie John Brashaw _ powrot do moje wewnetrznego domu(polecony) przes psychologa super.Glowa do gory swiat nalezy do nas,jedno dobrze z tego macie ty i maz nigdy dzieciom nie zrobicie takiej krzywdy bo wiecie co to jest przemoc (zakompleksionych) ludzi,duzo (zwyklych) rodzicow tego nie wie.