Forum na temat przemocy w rodzinie

[arletusia]

Mam koleżankę, która jest pedagogiem w mojej szkole, ja jestem nauczycielem. Jej chłopak ma problem alkoholowy i chodzi na terapię. Psycholog też zaproponował dla niej taką terapię dla osób uzależnionych od przemocy. Umówiłam się, ze pójdę tam z nią, jej będzie raźniej,a i ja skorzystam. To chyba dobry pomysł, prawda? Jak wygląda taka terapia? Chyba będę się wstydzić

[kaszcze]

uważam, że to super pomysł...idź na terapię...znajdziesz tam pokrewne"dusze" i na pewno nie będziesz się wstydzić...jest to terapia dla osób współuzależnionych, dzięki której wzmocnisz siebie i nauczysz się radzić sobie z problemami...nikt nie da ci tam gotowej recepty ale idźi posłuchaj o czym i jak opowiadają kobiety uczestniczace w terapii....

ja chodzę na taka terapię, pomimo, że już 2 lata jak rozstałąm się z moim "oprawcą"...daje sobie radę ale rozumie też, że wiele mechanizmów pozostało we mnie a nie chcę ich przenosic do nowego zycia....życze Ci siły i zrozumienia...pozdrawiam...trzymam kciuki za Ciebie...
_________________
Kasia

[Echnaton]

Ech kaszcze, ile to forum by straciło bez Twego osobistego przykładu jak walczyć, istnieć i kontynuować swoje życie zbliżając je do takich wartości, które Ci odpowiadają....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[kaszcze]

miło mi, że tak uważasz...

tonąca wyratowałam się z bagna i teraz bardzo chciałabym o tym mówić by innych wzmocnić...nie musimy się topić...ocalmy siebie dla siebie...

pozdrawiam
_________________
Kasia

[Echnaton]

Mało osób wraca do ans aby wspomagać te potrzebujące, większość chce zapomnieć jak najszybciej o tym co się z nimi działo, Twój przykład jest balsamem na dusze tych, które borykają się z takimi problemami...
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[arletusia]

Witam...
jestem jedną z tych, które wróciły. Kilka miesięcy temu napisałam do Was z prośbą o pomoc. Jeszcze wtedy miałam wątpliwości, czy to, co robi ze mną mąż mozna nazwac przemocą. Ktoś tu napisał, że "wiedza daje siłę", to bardzo mądre słowa... dzięki artykułom, forum dowiedziałam się, że żyję w związku z psychopatą. Gdy przeczytałam "maskę zdrowego rozsądku" nie mogłam spać trzy noce z rzędu. Wszystkie przytoczone tam cechy człowieka z osobowością antyspołeczną pasują do portretu psychologicznego mojego męża.To był pierwszy krok do działania. Dawałam jeszcze mężowi szansę na podjęcie terapii, ale z psychologiem spotkał się tylko dwa razy, na więcej spotkań nie miał ochoty... Odwazyłam sie tez wezwac policję, gdy mnie uderzył. Dziś wiem, że dokoła jest wielu ludzi, którzy chca pomóc. Dziś wiem, że było warto wejść na Wasze forum i czytać... Dziś wiem, ze było warto walczyć o spokój dla siebie i dzieci. Nie wiem jeszcze jak zakończy się moja historia, ale przynajmniej juz nie dźwigam tego balastu odpowiedzialności i winy za wszystko, którą obarczał mie mój mąż. Jutro mam spotkanie z prawnikiem, chciałabym złożyć pozew o rozwód. Trzymajcie kciuki... Tak bym chciała, żeby to wszystko już się skończyło.
_________________
arletusia

[kaszcze]

tak się cieszę!!!! trzymam za Ciebie kciuki mocno....dasz rade Słońce!!!!
jak już gdzieś pisałam....najwazniejsza jest diagnoza a potem odpowiednie lekarstwo...potem już tylko leczenie i ZDROWIENIE!!!!! pamiętaj czasem wyda ci sie cos nie do przejścia....ale uwierz wszystko da się przejść jak tylko tego CHCESZ!!!! życzę Ci jak najszybszego zdrowienia.... i siły....pozdrawiam i ściskam serdecznie....
_________________
Kasia

[arletusia]

Dzięki, że sie odezwałaś... już myślałam, że zapomnieliście
wiesz, co mnie najbardziej zastanawia- dlaczego tak długo trwa uświadamianie sobie prawdziwego stanu rzeczy? Gdy sobie przypomnę tegoroczną zimę- koszmar, czułam się naprawdę jak ktoś, kto postradał wszystkie zmysły.
Dlaczego człowiek tak się czuje pod wpływem czyjegoś postępowania?- dla mnie to nie do pojęcia... Potem, gdy zaczęłam rozmawiać o tym, co dzieje sie u mnie w domu, niemal ze wszystkimi koleżankami, z rodzicami, psychologiem i tu, na forum, zdałam sobie sprawę, że cos jest nie w porządku- ale nie ze mną...
chyba nigdy nie zapomnę tego przytłaczającego poczucia winy, że jestem tak beznadziejna w relacjach międzyludzkich, że nie nadaję sie, by tworzyć zdrowy związek z kimkolwiek a ja w to wierzyłam, choć wszyscy zawsze mnie lubili.... uwierzyłam także, ze jestem materialistką, bo ciągle dopominam się o pieniądze, choć tak naprawdę one nie miały dla mnie nigdy większej wartości, pomagałąm biedniejszym uczniom dając im swoje rzeczy... uwierzyłam, że jestem brzydka, grubą i źle umalowaną kobietą- zawsze było we mnie coś nie tak jak trzeba- paznokcie były pomalowane na nieładny kolor, grzywka zbyt długa albo źle zaczesana, błyszczyk nie taki, za długa spódnica i zbyt niskie obcasy... uwierzyłam, że nie jestem normalna, że wszystkie kobiety wokół mnie zasługują na szacunek, ja - nie...
żyłam nie swoim życiem, żyłam życiem jego, w ciągłym w napięciu, zawsze pod jego dyktando... chciałam, żeby było mu dobrze, chciałam mu się podobać, chciałam, by mnie zauważał. Daremnie. Teraz budzę się jak ze złego snu. Oby do końca...
_________________
arletusia

[marta 25]

pytaj.. zylam z psychopata 21 lat. Wygralam z nim. Przeczytalam chyba wszystko co bylo do przeczytania na temat psychopatii i zaburzen. Nie jestem psychologiem. Jestem praktykiem.
Przeczytalam twoje posty.
Pytanie: dlaczego uwazasz ze masz do czynienia z psychopata. ?
POlecam ksiazki
" Psychopaci sa wsrod nas
i Niedostepnosc emocjonalna
W pierwszej znajdziesz praktyczne wskazowki jak postepowac z psychopata- np unikac otwartej wojny..

Dzieki drugiej lepiej okreslisz z czym masz do czynienia.
I pamietaj- oni sie nie zmieniaja.
Odchodza .. sami odchodza , gdy przestaje im byc DOBZE i WYGODNIE.
Ja wyczekalam az on sam uznal ze ukarze mnie zabraniem mi tego co wg mnie mialam najcenniejszego- tj jego samego. Do glowy mu nie przyszlo ze 3 lata pracowalam na taka jego decyzje.

Lecz:

bedzie ci ciezko przelknac to zdanie ,lecz

lecz on ma / oni/ ma racje,kiedy zarzuca ci ,ze jestes glupia , ze powinnas sie zmienic itd.... niestety ma racje.

Nie ma sprawcy bez ofioary.
W jednym ze swoich postow zapytalas, dlaczego oni wracaja.?
wracaja bo sa uzaleznieni od nas , my przy nich tkwimy, bo jestesmy uzaleznione od nich.
Ty to nazywasz miloscia.. ..
tak to jest milosc, ale jest to milość Twoja do .. siebie samej odbitej w jego oczach w tych chwilach kiedy on jest dobry , kochajacy , czuly.. TY nie kochasz jego ale ten stan szczesliwosci ktory zdarza .. coraz rzadziej przez co jest tak wyteskniony., intensywny.. dojmujacy..
Calosc nie ma nic wspolnego z miloscia . A jesli juz to jest to chora toksyczna milosc ktora karmi sie tesknota i cierpieniem.
Masz do wykonania bardzo trudna robote..
a. / powinnas zrozumiec mechanizmy jakimi on sie posluguje aby skutecznie sie obronic..
b/ powinnas zrozumiec swoje osobiste mechanizmy, ktore pchaja ciebie/ trzymaja / do zwiazku z takim czlowiekiem. Terapia musi byc. Dla Ciebie.


http://www.pismo.niebieskalinia.pl/index.php?id=245

przeczytaj ten artykul.
Oni bywaja naprawde niebezpieczni.

[arletusia]

marta 25, dziękuję za mądre słowa. Masz całkowitą rację, pisząc w ten sposób o toksycznej miłości. Skąd wiem, że to psychopata?- jak wcześniej pisałam, koleżanka podrzuciła mi artykuł "Psychopata- maska zdrowego rozsądku", czytałam artykuły tutaj na forum i poza nim. Pewnie nie jestem aż tak oczytana w tym temacie jak Ty, ale cechy osobowości antyspołecznej idealnie pokrywają sie z cechami posiadanymi przez mojego męża. Czy mogłabym choc na chwilę do Ciebie zadzwonić? Podałabyś mi numer telefonu? Chciałabym pogadać, bo tak bardzo się boję
_________________
arletusia

[marta 25]

nie moge bo mam zablokowane pw i nie moge do ciebie napisac.
Ale pytaj. mow co jest twoim problemem. . widzisz.. sama rozmowa jest juz wielka ulga. Tu masz osoby ktore w lot rozumieja co masz do przekazania, bo same przeszly swoje pieklo.
Napisalam do ciebie, bo warto .. Ty chcesz zrozumiec..
ja tez chcialam zrozumiec.. wszyscy wokol mowili- po co ci rozumiec.. odejdz jak najszybciej..

Zrozumialam.. pomogla mi zrozumiec osoba z tego forum.. dzieki temu ze zrozumialam uniknelam nienawisci.. uniknelam wpakowania w siebie zlych emocji.. zrozumialam nie tylko jego ale sama siebie..
Widzisz .. tu nie ma duzego wyboru.. jest albo
-zgodzic sie na takie zycie ze swiadomoscia,ze bedzie coraz gorzej ale nadzieja ze a moze nam sie uda, moze sie zmieni.. mysle,ze aby zostac trzeba trzymac sie nadzieji..
- odejsc zastepujac z czasem obecna chora milosc rownie chora nienawiscia, ktora jak kazda nienawisc zrujnuje nas same

Ja chcialam zrozumiec dlaczego musze odejsc.. choc kazda moja tkanka chciala zostac z nim..a strach na mysl o zyciu bez niego porazal rozum.
Lecz strach na mysl o zyciu z nim rowniez byl straszny.
Kiedy zadalam sobie te pytania / z pomoca madrych ludzi/ zrozumialam, ze problem nie jest w nim ale we mnie. I ze nie jego problem mam rozwiazac lecz swoj wlasny.
On moze byc sobie psychopata , paranoikiem , sadysta i ksieciem z bajki kim sobie chce.. to jego problem.
Moj problem to odpowiedz na pytanie dlaczego wybralam dla siebie trudna milosc ktora przynosi bol upokorzenie, samotnosc i cierpienie. ?
I odpowiedz na drugie pytanie : dlaczego i czego sie boje?
Sprobuj. .. pisz co chcesz.. o tym co sie dzieje.. pomalutku zaczniesz i ty rozumiec.. a kiedy juz zrozumiesz nie bedziesz miala wyboru.. bedziesz musiala podjac jakas decyzje..
Dasz rade.. pamietaj.. nie Ty go zepsulas, nie Ty masz obowiazek go naprawiac..
on jest zepsuty..

ale ty tez jestes zepsuta.. pozyczacie od siebie wzajemnie te czesci ktore macie uszkodzone a partner akurat ma je sprawne., potrzebujecie siebie nawzajem.. aby zyc..
Tak by sie wydawalo.
Ale to nie jest prawda. TY nie musisz " pozyczac " , Ty mozesz naprawic lub kupic nowe czesci dla siebie..
On takze moze.. dla siebie
oboje mozecie.. ale tylko dla siebie. Nie mozna pomoc nikomu kto sam sobie pomoc nie chce.
lecz.. aby odkryc ze mozna zyc bez " pozyczania" .. trzeba poznac siebie.. trzeba miec wglad w siebie. Psychopaci go nie maja. Sa wiec nienaprawialni.

[marta 25]

http://www.forum.niebieskalinia.pl/index.php?sid=111543e506b2c3ded2684893f7c4ebf9

[marta 25]

http://www.forum.niebieskalinia.pl/viewtopic.php?t=1446

http://www.forum.niebieskalinia.pl/viewtopic.php?t=1446

[arletusia]

Dzięki, marta 25 zrobiłam kolejny krok, założyłam sprawę o rozwód. Strasznie się boję mimo wszystko poza tym czytam, czytam i czytam... masz rację, ta wiedza pomoże mi zrozumieć, dlaczego muszę uciekać z tego niszczącego mnie związku.
_________________
arletusia

[arletusia]

...chociaż nadal nie potrafię wyzbyć się poczucia winy, że być może krzywdzę człowieka że może trzeba było wszystko naprawiać, walczyć, bo przecież małżeństwo to kompromisy, bo nikt nie zakłada rodziny po to, by się rozstawać... nic już nie wiem
_________________
arletusia