Forum na temat przemocy w rodzinie

[Nana]

Od wczoraj w nocy, kiedy to czytałam Wasze posty doznałam olśnienia, bo dowiedziałam się dzięki Wam, że żyję w związku przemocowym. I że schemat się powtarza i u mnie. Bidulek mąż, którego pierwsza żona wykorzystała finansowo i w ogóle wprowadził się do mnie po ślubie. Po trzech latach kupiłam za zarobione przez siebie pieniądze większe mieszkanie i mąż stał się współwłaścicielem, żeby poczuł się u siebie no mi żeby było sprawiedliwie. W ciągu kilku lat ciężkiego z Nim życia znalazłam przyczynę Jego zachowania; strasznie głośno krzyczał , obrażał sie na 2 tygodnie ,nie liczył się ze mną , oczekiwał że zareaguję na słowa, których nie powiedział (czyli że miałam czytać Jego myśli) , no i słabo radził sobie w pracy i na mnie zrzucił odpowiedzialność za utrzymanie domu i rodziny.Okazało się , że ojciec Jego jest alkoholikiem, więc mąż ma DDA, bo mieszkał do 44 roku życia z rodzicami. Boże , czego ja nie robiłam, żebyśmy mogli normalnie się komunikować i być rodziną. Szukałam i ciągnęłam nas na terapie małżeńskie, spotkania w kościele, konsultacje u psychologów, w końcu zaczął chodzić na terapię DDA a sama cały czas edukowałam się w zakresie psychologii i DDA, przy okazji sama skorzystałam i bardzo się zmieniłam. Nabrałam tyle zrozumienia i miłości, że po cichutku znosiłam terror psychiczny, prowadziłam firmę za nas dwoje, wychowywałam dziecko, płaciłam rachunki i rósł mi coraz większy garb na plecach. Ocknęłam się, kiedy zaobserwowałam, że ja żyję w stresie skąd wziąć klientów i płacić rachunki a mąż zdrowo się wysypia i wybiera samochód, jaki mamy kupić. A gdy zaczął terroryzować córkę podczas mojej bytności w pracy znalazłam Was w internecie. Bardzo dziękuję, że jesteście, chociaż poznajemy się w tak koszmarnych okolicznościach. Obecnie od miesiąca mieszkamy w oddzielnych pokojach, nie rozmawiamy oczywiście, mąż z powodu wielkiego bólu, jaki Mu zadałam spóźniając się 20 minut na spotkanie z Nim, ja z powodu słów i przekleństw , jakimi na mnie nakrzyczał w domu przy córce. Mam prośbę:proszę Was o podanie "zestawu lektur" , o których tu wspominacie.Chciałaby\m je przeczytać , żeby poznać mechanizmy. Szukałam w starszych postach ale po dwóch godzinach zrezygnowałam.
Do Mag: kilka razy byłam w sądzie z powodu różnych spraw i wiem, że nie ma tam sprawiedliwości. Wygrywa ten, który jest sprytniejszy i głośniej krzyczy.
Dlatego, jeśli dojdzie do sprawy sądowej zamierzam być sprytna, mieć dowody i nie być za wszelką cenę szczera tylko raczej stworzyć wiarygodną historię. TYm bardziej, że po przeczytaniu Waszych postów w jednej godzinie odszedł ból z powodu złego traktowania przez męża , odeszło pytanie , z którym żyję od kilku lat: "co ja mogę jeszcze zrobić, aby mąż zobaczył moją miłość ?" , "jak On tak może traktować skarb, który dostał od Pana Boga w postaci rodziny ?", "jak ja mam zacząć mówić, żeby On mnie słyszał?". Nawet zapisałam nas na warsztaty o komunikacji , ale oczywiście małżonek wywołał awanturę gdy jechaliśmy na nie i klapa.
Otóż odszedł ból a przyszła trzeźwość, spryt i chęć wygrania swojego życia.

[Meg]

Witam, na 1-szej stronie wątku "walczę ale..." Trissi podała mi lektury godne uwagi. Z tego co piszesz Ciebie dotyczą te same
Ja też po "cichych dniach" związanych z awanturami i złym postępowaniem mojego męża byłam zmuszana do przepraszania go, jeśli oczywiście chciałam żeby on "normalnie się zachowywał"

[Nana]

Tak, robiłam prawie wszystko, żeby stworzyć dziecku normalną atmosferę w domu, więc godziłam się na takie godzenie. Dzięki za info o lekturach. Chcę dowiedzieć się z nich, czy u nas można jeszcze ratować związek czy nie ma szans. Na razie mąż chce nas opuścić (hura!) ale ma wymagania majątkowe o których bedziemy rozmawiać w niedzielę, czyli "wyprowadzę się" jak mi zapłacisz. Oby nie chciał za dużo, bo nie mogę dać szczyścić sobie konta, jak mam zostać sama. Wierzę, że jak zostanie sam ochłonie trochę i zacznie mysleć, tzn. może najdzie Go refleksja i chęć pracy nad sobą , aby być w rodzinie. Bo to , co jest teraz to nie rodzina a piekło.

[olka2008]

Nana, to Ty musisz podjąć decyzję. Ty i tylko Ty!!! Ja raz zdradę wybaczyłam, ale byłam zdradzana nadal... Ja raz uderzenie pięścią w twarz wybaczyłam, ale byłam bita nadal... O innych objawach znęcania nade mną nie wspomnę. Ja wiem, że nie warto było ratować tego, co od początku było skazane na porażkę. Tylko zależy, w którym momencie mówi się "nie" i do kogo tak naprawdę odejście jest porażką. Dla mnie nie było! Zastanów się, przemyśl, jesteśmy po to, by się wzajemnie wspierać. Decyzja zawsze należy do Ciebie. To moje subiektywne zdanie. Pozdrawiam ciepło.

[maras]

Nana przesłałem Ci listę literatury na pw .


pozdrawiam
_________________
-----------------------------------------------------
G. E. d/s P.P.R

[Nana]

Dzięki dzięki bardzo.
Na razie mam straszny dół , ponieważ do kłopotów domowych doszły problemy w pracy i przelała się miarka. Mam ochotę spać i spać. No i trudno wytrzymać tę chorą sytuację, że ja uwijam się jak w gorączce ze wszystkimi obowiązkami, a mąż leży za ścianą i jedynie czyta książeczki, nie płaci rachunków. Najpierw muszę tę sprawę rozwiązać. W niedzielę mam z Nim rozmowę , na bok uczucia i sentymenty , będę twardo wymagać Jego dorosłości. Nasz związek to układ matki z synem . Synem wiecznie niezadowolonym i któremu ciągle mało, no i który wymaga ode mnie doskonałości. Jak już pisałam ostatnie milczenie spowodowane jest moim spóźnieniem 20 minutowym na spotkanie z mężem, na którym miałam mężowi przekazać samochód, żeby mógł gdzieś pojechać. No i miałam "coś " w głosie, jak się dziwiłam, że nie poczeka 20 minut, tylko wraca do domu. Najgorsze jest u mnie to:
*Za wszystkie nieporozumienia jestem obwiniana ja
*Wymaga się ode mnie postępowania dokładnie tak, jak mąż oczekuje, nawet mam tak mówić, jak On oczekuje
*Odpowiedzialność za dom i firmę jest na mojej głowie
Cieszę się, że odpowiedzieliście mi. Czułam się wczoraj taka samotna. Z powodu mojego stanu psychicznego wolniej pracuję i wczoraj klient zerwał umowę , więc myślałam sobie , ze wszyscy mają mnie w d....... a tu proszę , Dzięki za wszystko

[Echnaton]

Za przemoc jest odpowiedzialny tylko i wyłącznie sprawca, ale...on zrobi wszystko aby przeżucić ta odpowiedzialność na pokrzywdzoną....
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[Nana]

CZy można jakoś postawić tamę takiemu zachowaniu ? Co zrobić, aby sprawca się ocknął ? Ja wiążę nadzieję z wyprowadzką męża. Czy słusznie ?

[dynamika]

[Echnaton]

Wyprowadzka to krok pierwszy, bardzo ważny ale za nim idą dalsze...na tym forum spotkasz kobiety, których mąż odszedł, nie mieszka z nimi ale nie skończył dręczenia...
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”

[Nana]

To straszne, że dalej się znęcają. Ja ze swoim będę rozmawiała w niedzielę o wyprowadzce. Wtedy się okaże miłość czy pieniądze ? Ale bacznie obserwuję męża . Dzisiaj dostałam sms'a z poleceniem służbowym. Ale ja byłam głupia. Robiłam za Niego bardzo wiele rzeczy . A niestety trzeba było dać dorosnąć mężowi i czekać aż nauczy się sam. Napiszę po spotkaniu . Trzymajcie się !!!!!!

[Echnaton]

Mądre słowa - dać dorosnąć...nie przejmować ani obowiązków ani tym bardziej odpowiedzialności za jego czyny...
_________________
„lepiej zapal świecę, niż byś miał przeklinać ciemność”