Forum na temat przemocy w rodzinie

[mgrabas]

[dora50]

ja44
Wiem ze to pozorny spokój, znam te zagrania na pamięć, ale w sumie nie mam sie gdzie spieszyc, po tylu latach to nie jest juz takie ważne. Ważne ze teraz jest spokój. Wiem co bedzie dalej, upewni się ze nic się nie dzieje i powoli zacznie swoje. Mam tylko nadzieję ze tym razem nie zmięknę.
Choc po tym tygodniu wolności nawet nie chce mi sie myśleć o łażeniu po sądach.

[dora50]

Więc jest tak jak pisałam wyżej, mąż wraca do normy, wczoraj juz był podchmielony, ale cichy, spokojny, ze niby nie zauważę. W sumie malo mnie to obeszło, poszedł chrapać.
Dziś oboje jesteśmy w domu, maż sympatycznie zagaja ze może pomaluje łazienkę. W sumie pomysł dobry, ale ja natychmiast widzę, co będzie, nawet jak to zrobi, to przez następne dni będzie czuł się usprawiedliwiony, będzie mial prawo pić, bo tyle zrobił dla mnie. I kategorycznie mówie NIE.
No i o to chodzi, bo w tym momencie pomyślałam, ze w naszym domu to chyba ja stałam się przemocowcem. Od kilku dobrych lat, od kiedy uporałam sie z wszystkimi problemami materialnymi i od kiedy nauczyłam sie żyć z pijaczyną, od kiedy stałam się niezależna, on zamienił sie potulnego podpitego baranka. Jak pisałam, nie chce mi się po 30 latach takiego zycia walczyć o coś, straciłam nadzieję i serce do tego. Ale teraz znów pojawia sie poczucie winy, przedtem, ze pije przeze mnie, bo ja taka beznadziejna jestem, teraz, ze taka jędza sie ze mnie zrobiła, ze nie chcę juz nic robić razem z nim, ze wolę zeby wyniósł sie z domu na cały dzień, zebym nie musiała patrzec na niego. Nie ma w tym żadnych emocji, złości, nienawiści, nic.
Nie warto było, rodzina przetrwała, ale jaka to rodzina.

[msta72]

Ja mam stażu 17 lat, ale czuję to samo co Ty Dora, pogodziliśmy się w zeszłym tygodniu,były rozmowy, obietnice i znów nadzieja, przez weekend był mały remont, a w poniedziałek znów wrócił z pracy pijany. Zaczynam bać się swoich odczuć, a chcę już teraz żeby więcej pił i obiecuję sobie , że już się nie cofnę.