Forum na temat przemocy w rodzinie

[marianna]

Mam doła, potwornego doła już nie mam sił aby dalej walczyć.
Od tygodnia miałam napisać odpowiedz do sądu i po prostu nie chce mi się. Brak mi już wiary że będzie wszystko dobrze, że wyjdę z tej patologii...bo jak inaczej można to nazwać.
Jedyne co chcę, to spać spać nie mysleć o tym co mnie spotkało a co jeszcze czeka.

Zostałam sama nie mogąc liczyć już na nikogo. A samej ciężko bardzo ciężko, siedzę i ryczę od dwóch dni.

[mgrabas]

poprostu napisz, tak jak potrafisz, teraz.
_________________
Co Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela.

[Lulka]

[sylwia1975]

jak sie nie myle marianna juz kiedys tu opisywala swoje problemy ,moze sie myle.

[marianna]

Nie , nie opisywałam, zagladałam do Was od jakiegos czasu ale tylko podczytywalam.
To ze teraz napisalam to mój dół, starszny..znów, i co wyjde z niego za chwile znow mnie ON wgniata z jeszcze wieksza siłą.

Przede mna kolejna sprawa o alimenty i juz po pierwszej mialam dosc, koszmar ,przewodniczyl mężczyzna młody i bardzo ostry, nic nie było tak jak ponoć miało być.
A ON kłamał a wszystko w literze prawa, jak życ dalej z tym wszystkim sama już nie wiem.

[nika14]

Marianno, to wszystko jest naturaalne co się dzieje z Tobą, przyjmij to jak kolejny etap w Twojej walce. Przed Tobą następne etapy, ale pamiętaj o swoim celu, do czego dążysz, droga może byc długa ale nie wolno Ci z niej zejść. Pewnie jestes uczciwa i dobra , dlatego jego kłamstwa tak bolą, jeżeli chcesz walczyc wyciągnij te same działa, kłam w żywe oczy i wymyślaj / niech cel uświęca środki/ , niech mu sie też grunt pod nogami zachwieje. Chociażby tych spraw miało byc dziesiątki, niech będa , chodź na nie i nie poddawaj się. Wszystko dzieje się w naszej psychice, wystarczy wmówic sobie coś i uwierzyć w to i juz nasze nastawienie i nasza energia zmieniają się. Jesteś na etapie kiedy uszła z Ciebie cała siła i energia / a może nie jest tak do końca/ Wierzę ,że potrafisz jeszcze zawalczyć i podnieść głowę, nie poddawaj się.

[marianna]

pewnie masz rację i dziś muszę pismo napisać, po porannym prysznicu poczułam się jakbym zmyła z sibie tą apatię choć na chwilę , ale co bedzie za moment
odebrał mi całą radość życia, radość z tego co robię i co dawało mi zadowolenie

[nika14]

Jeżeli jestes gotowa napisz coś więcej o swojej sytuacji, łatwiej wtedy doradzić czy podpowiedzieć, pozdrawiam.

[Lulka]

Myślę, że to nie jest najlepsze rozwiązanie : kłamstwa i naciąganie prawdy.
Natomiast ważne jest dopełnienie formalności.
Rozumiem Cię bardzo dobrze Marianno co do niechęci pisania pism.Wielokrotnie sama przezywam takie zniechęcenie, ale to jest konieczne i trzeba zacisnąć zęby i zrobić to co trzeba.
Rozumiem, że masz problem w sprawie o alimenty?
Echnaton kiedyś podsunął mi złotą myśl, żeby zabezpieczyć alimenty na czas toczenia się sprawy - złożyłaś taki wniosek? To jest bardzo ważne bo z tego co piszesz to nie wiadomo jak długo będzie trwać ta sprawa i czy tylko o nią chodzi?
_________________
Intuicja jest nieświadomą inteligencją, która prowadzi do wiedzy bez rozumowania lub wnioskowania.

— Hans Selye
http://www.zwierzenia.cba.pl/1/6.html

[marianna]

Decyzje o zlozeniu o alimenty podejmowalam bardzo dlugo, ponad rok...ciagle ludzac sie i oczekujac ze ON sie zmieni, ze jednak bedzie inaczej, poza tym bardzo sie bałam...jego ...jego reakcji zachowania, dwa razy zostałam pobita wiec wiecie jaki to strach
w tym roku moja decyzja dojrzala na tyle, ze wreszcie odwazylam sie i zlozylam o alimenty choc strach dalej był.
Ale jak zyc nie majac co jesc, jak sie ubrać i jak wyjść z domu, odebrał mi wszystko co miałam...przede wszystkim moją godność ...tyle ile ja usłyszałam wyzwisk i grózb to nie spodziewałam sie zawierając 38lat temu związek że coś takiego może mnie spotkać.
Pierwsza sprawa byla 20.10 - to był dla mnie koszmar, kłamał w żywe oczy stojąc przed sędzią/facetem a ja nie miałam żadnych szans na powiedzenie cokolwiek. Sedzia zadawal wyłącznie pytania i nic poza tym, był ostry i nieprzyjemny.... na koniec ON dobił mnie że wzywa na świadka naszego syna...syna ktory już od dawna nie mieszka z nami, ale ma się wypowiedzieć w kwestii ze ON utrzymuje mnie i dom.
Wyszłam z sądu i poryczałam się, mój syn który nie chce się wtrącac/zawsze to mówi/ nagle będzie zeznawał przeciwko mnie...to mnie załamało.
Nie mogę na niego liczyć, przekonałam się że wrogiem może i nie jest ale przyjacielem również NIE.


Moje dalsze plany, to po alimentach /o ile je w ogóle otrzymam?/ będę składać sprawę o rozwód z orzekaniem o winie...ale to dopiero przyszły rok.
Tylko czy ja psychicznie i zdrowotnie wytrzymam? czy mnie to wszystko wcześniej nie wykończy?

[sylwia1975]

niech pani wezmie troche dystansu ,bo mozna zwariowac ,przykro mi ze tak sie toczy rozwody to zawsze pieklo ,on oczywiscie ze oczyszcza sie z zazucen, jak to mowia tonocy brzytwy sie chwyta.

[marianna]

Wreszcie napisałam, jak widac najgorzej było zacząć. Nie zakończyłam jednak - brak mi dalej konceptu.
Wysłałam do prawniczki w celu zweryfikowania i dalszych podpowiedzi.

Chyba dostałam skrzydeł, tylko na jak długo.

[sylwia1975]

na tak dlugo jak my bedziemy trzymac te skrzydla tak dlugo beda pouwer......................... energia jest potrzebna kazdemu czlowiekowi.

[Maketaton]

Jest Ci teraz ciężko, to trudny okres, ale wreszcie zdecydowałaś się, że chcesz coś zmienić, to znaczy, że siłę w sobie masz. Siłę, by wyobrażać sobie, że Twoje życie może być po prostu lepszym miejscem. I będzie, tylko jeszcze kilka skałek i zakrętów. Szukaj przyjaznego otoczenia, wsparcia od innych osób i pisz o tym, co w Tobie - to mam moc terapeutyczną.
Skoro Twój oprawca kłamie, to znaczy,że się boi, że jest bezradny. Nagle usamodzielniłaś się - zaczęłaś mówić nie, chcesz się z nim rozwieźć, nie ma już pokornej kobiety, którą mógł manipulować. Spójrz na to, jak na swój sukces.
Ściskam!
_________________
"Nadzieja jest ryzykiem, które trzeba podjąć"

[marianna]

Maketaton, dużo prawdy w tym co napisałeś.
Usamodzielniłam się już dość dawno, potem znów mnie zrównał, 2009 i dalsze to okres koszmaru ale ponownie się przekonał,że daję sobie radę nie prosząc czy żebrząc u niego o pomoc.
W jakiś sposób przestałam się bać, choć nie tak do końca, dalej coś we mnie siedzi, coś co trudno wykorzenić ale wierzę że i do tego dojdzie.

Dziś poczułam nóż w sercu, przekonałam się (mam nadzieję jednak że po raz ostatni) jakiego mam wroga, jaką nienawiścią ta osoba mnie darzy. A traktowałam ją jak przyjaciela, w jej trudnym okresie dałabym sie pokroić za nią. Niestety stałam się dla niej przeciwnikiem, kimś z kim ona musi walczyć, konkurować wg niej. Hmm, zadziwiające jak zawiść, zazdrość może zmienić człowieka ....aż nieprawdopodobne.

Ta dzisiejsza sytuacja chyba w jakiś sposób mnie wzmocniła, dodała mi siły do walki z obecnym, choć jak widzę ile dokumentów muszę zgromadzić to ogarnia mnie przerażenie.
Muszę dać radę!

Muszę tu podziękować Wam za podpowiedz , chodzi o zabezpieczenie roszczenia czyli alimentów. Człowiek jak widać ciągle się uczy.

Muszę dać radę.